ก่อกำเนิด

ความตั้งใจที่จะก่อตั้งแนวรบนี้ถูกเปิดเผยต่อสาธารณชนเป็นครั้งแรกในระหว่างการประชุมระดับชาติครั้งที่ 3 ของพรรคแรงงานเวียดนาม ในการประชุม ประธานาธิบดีโตน ดึ๊ก ทั้ง กล่าวว่าแนวหน้าจะขึ้นอยู่กับแนวความคิดของเลนินเกี่ยวกับพันธมิตรสี่ชนชั้น แต่เพื่อรองรับความซับซ้อนของสังคมภาคใต้ แนวรบควรรวมทั้งกลุ่มศาสนาและชาติพันธุ์ที่แตกต่างกัน เป้าหมายการต่อสู้ของแนวรบต้องกว้างเพื่อดึงดูดมวลชน แนวหน้าควรเน้นย้ำนโยบายชาตินิยมและการปฏิรูป และกำหนดเป้าหมายสูงสุดในการสร้างเวียดนามที่สงบสุข เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน เป็นประชาธิปไตยและเจริญรุ่งเรือง เช่นเดียวกับผู้บุกเบิกเวียดมินห์ก่อนหน้า แนวรบใหม่นี้จะต้องมีการจัดระเบียบในหลายระดับ ตั้งแต่คณะกรรมการกลางไปจนถึงองค์กรระดับหมู่บ้าน ลัทธิคอมมิวนิสต์จะไม่ถูกพูดถึง

ตามมติของสภาคองเกรสครั้งที่ 3 ของพรรคแรงงานเวียดนาม ซึ่งตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ People's Daily ในขณะนั้น “ภารกิจเร่งด่วนของการปฏิวัติทางใต้คือ การรวมประชาชน ต่อสู้กับการรุกรานและการทำสงครามของจักรวรรดินิยมอเมริกันอย่างเด็ดเดี่ยว การโค่นล้มกลุ่มผู้ปกครองที่กดขี่ข่มเหงโง ดิ่ญ เสี่ยม ลูกน้องของจักรวรรดินิยมสหรัฐฯ จัดตั้งรัฐบาลผสมประชาธิปไตยแห่งชาติในภาคใต้ ตระหนักถึงเอกราชของชาติ เสรีภาพในระบอบประชาธิปไตย ปรับปรุงชีวิตของประชาชน รักษาสันติภาพ ตระหนักถึงการรวมชาติบนพื้นฐานของความเป็นอิสระและ ประชาธิปไตย มีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในการปกป้องสันติภาพในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และทั่วโลก... การต่อสู้เพื่อการปฏิวัติในภาคใต้ได้รับชัยชนะอย่างสมบูรณ์ เพื่อนร่วมชาติของเราในภาคใต้จำเป็นต้องพยายามทุกวิถีทางเพื่อสร้างสหภาพแรงงานและชาวนาและดำเนินการในวงกว้าง แนวร่วมชาติต่อต้านสหรัฐฯ-เดียม กับพันธมิตรสาธารณะ แนวรบนี้ต้องรวมกลุ่มชนชาติและชนชั้นผู้รักชาติ เอกชาติพันธุ์ ชาติพันธุ์ ชนกลุ่มน้อย พรรครักชาติและศาสนา และผู้คนที่มีแนวโน้มต่อต้านอเมริกาทั้งหมด เดียม เป้าหมายที่มุ่งมั่นของแนวรบนี้คือสันติภาพ ความเป็นอิสระของชาติ เสรีภาพและประชาธิปไตย การพัฒนาความเป็นอยู่ของผู้คน และการรวมตัวกันของปิตุภูมิอย่างสันติ งานแนวหน้าต้องมุ่งเป้าไปที่การรวมพลังทั้งหมดที่สามารถรวมกันได้ เกณฑ์กองกำลังใด ๆ ที่สามารถเกณฑ์ได้ การทำให้เป็นกลางกองกำลังที่ต้องการความเป็นกลาง และดึงดูดผู้คนจำนวนมากให้เข้าร่วมการเคลื่อนไหว การต่อสู้ร่วมกันกับสหรัฐฯ-เดียม มุ่งเป้าไปที่การปลดปล่อยภาคใต้และการรวมประเทศอย่างสันติ มติของพรรคยังระบุด้วยว่า "เป้าหมายของพรรคคือการทำให้การปฏิวัติแห่งชาติในระบอบประชาธิปไตยของประชาชนเสร็จสิ้น และบรรลุถึงลัทธิสังคมนิยมและลัทธิคอมมิวนิสต์ในเวียดนาม" (กล่าวคือ ไม่ใช่การส่งออกการปฏิวัติไปยังประเทศอื่น) ประเทศอื่น ๆ และภารกิจเร่งด่วนของการปฏิวัติภาคใต้คือการปฏิวัติระดับชาติ - ประชาธิปไตยซึ่งยังไม่ได้ตัดสินใจเกี่ยวกับวิธีสร้างสังคมนิยม)

ในทางกฎหมาย แนวรบไม่ขึ้นกับองค์กรทางการเมืองในภาคเหนืออย่างสมบูรณ์ อย่างไรก็ตาม ทั้งแนวรบและรัฐบาลของสาธารณรัฐประชาธิปไตยเวียดนาม ต่อมารัฐบาลปฏิวัติเฉพาะกาลของสาธารณรัฐเวียดนามใต้กล่าวเสริม ไม่ปฏิเสธความคล้ายคลึงกันในการเมืองรวมทั้งเป้าหมายของการปลดปล่อยชาติและการรวมชาติ นอกจากนี้ คอมมิวนิสต์ในภาคใต้ยังได้จัดตั้งพรรคประชาชนปฏิวัติเวียดนามเพื่อดำเนินการอย่างเปิดเผยและป้องกันการกดขี่โดยรัฐบาลไซง่อน พรรคนี้ยังเป็นสมาชิกของแนวหน้า กรมกลางภาคใต้ ซึ่งเดิมคือคณะกรรมการพรรคฝ่ายใต้ กลายเป็นองค์กรตัวแทนของพรรคแรงงานในภาคใต้ (เนื่องจากข้อตกลงเจนีวาไม่ต้องการการรวมตัวทางการเมือง กองกำลังทางการเมืองนี้จึงยังคงได้รับอนุญาตให้อยู่ในภาคใต้) เนื่องจากการปราบปรามของรัฐบาลโง ดิ่ญ เสี่ยม สำนักกลางจึงดำเนินการอย่างลับๆ แต่ต่อมาได้กลายเป็นที่สาธารณะมากขึ้นเรื่อยๆ สาธารณรัฐประชาธิปไตยเวียดนามเป็นตัวแทนที่ฐานทัพหน้า (และต่อมารัฐบาลปฏิวัติเฉพาะกาล) และแนวรบ (รัฐบาลปฏิวัติเฉพาะกาล) เป็นตัวแทนในกรุงฮานอย

แนวร่วมแห่งชาติเพื่อการปลดปล่อยทางใต้จัดตั้งขึ้นอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2503 ที่ชุมชนเตินลัป อำเภอเชาถั่น (ปัจจุบันคือเตี่ยนเบียน) ในพื้นที่ฐานในจังหวัดเตนิญ โดยมีสมาชิกสำคัญ: เป็นกองกำลังเวียดมินห์ที่ปฏิบัติการอย่างลับๆ ทางตอนใต้. ผู้นำดั้งเดิมคือฮีโร่ Van Cung, Nguyen Van Cuc, Le Thanh นาย Nguyen Huu Tho ในขณะนั้นถูกกักบริเวณบ้านใน Tuy Hoa โดยนาย Le Duan ได้รับเลือกหลังจากหารือกับคณะกรรมการพรรค Southern และคณะกรรมการพรรคระหว่างภูมิภาคของโซน 5 ให้เป็นประธานของแนวหน้า และต่อมาได้วางแผนปลดแอก นำกลับฐานได้สำเร็จ สื่อเหนือในขั้นต้นไม่ได้กล่าวถึงบทบาทของพรรคแรงงานและรัฐบาลสาธารณรัฐประชาธิปไตยเวียดนามในการจัดตั้งแนวหน้าเพียงปรบมือให้จัดตั้งแนวรบในขณะที่คณะกรรมการกลางของแนวรบเป็นเวียดนามอย่างเปิดเผย "เสริมกำลังการต่อสู้ต่อต้าน สหรัฐฯ-เดียม สนับสนุนการเคลื่อนไหวต่อสู้ของชาวเวียดนามใต้" (ในเวลานี้ สาธารณรัฐประชาธิปไตยเวียดนามยังคงส่งโทรเลขไปยังคณะกรรมการระหว่างประเทศเพื่อประณามรัฐบาลเวียดนามใต้ได้ละเมิดมาตรา 14(c) ของข้อตกลงเจนีวา) มีความดังนี้

1. ล้มล้างระบอบอาณานิคมปลอมตัวของจักรพรรดินิยมสหรัฐและรัฐบาลเผด็จการของโง ดิ่ญ เสี่ยม ลูกน้องของสหรัฐฯ และจัดตั้งรัฐบาลผสมระดับชาติและประชาธิปไตย2. ดำเนินการตามระบอบประชาธิปไตยที่แพร่หลายและก้าวหน้า3. สร้างเศรษฐกิจที่เป็นอิสระและพึ่งพาตนเองและปรับปรุงการดำรงชีวิตของผู้คน4. ดำเนินการลดค่าเช่าที่ดิน ดำเนินการแก้ปัญหาที่ดินให้เกษตรกร ช่วยไถนามีนา5. การสร้างวัฒนธรรมการศึกษาระดับชาติและประชาธิปไตย6. สร้างกองทัพปกป้องปิตุภูมิปกป้องประชาชน7. ตระหนักถึงความเท่าเทียมกันทางชาติพันธุ์ สิทธิที่เท่าเทียมกันสำหรับชายและหญิง และปกป้องผลประโยชน์ที่ชอบด้วยกฎหมายของชาวต่างชาติและชาวต่างชาติ8. ดำเนินนโยบายต่างประเทศที่สงบและเป็นกลาง9. เพื่อฟื้นฟูความสัมพันธ์ปกติระหว่างสองภูมิภาค สู่การรวมชาติอย่างสันติของปิตุภูมิ10. ต่อสู้กับสงครามและการรุกราน ปกป้องสันติภาพของโลกอย่างแข็งขัน

ตั้งแต่เริ่มก่อตั้ง แนวร่วมได้รับการจัดตั้งขึ้นเพื่อดึงดูดนักเคลื่อนไหวทุกคนที่ต่อต้านรัฐบาลแห่งสาธารณรัฐเวียดนาม รวมทั้งคอมมิวนิสต์และไม่ใช่คอมมิวนิสต์ โดยมีเป้าหมายในการเชื่อมโยงทุกคนที่ต่อต้าน "วันของฉัน" ในทางกฎหมาย แนวร่วมแห่งชาติเพื่อการปลดปล่อยเวียดนามใต้เป็นขบวนการปลดปล่อย พันธมิตรของพรรคการเมือง องค์กรทางสังคมและการเมืองในภาคใต้ และมีจุดยืน อธิปไตย และการควบคุมของตนเอง แนวร่วมและรัฐบาลปฏิวัติเฉพาะกาลแห่งสาธารณรัฐเวียดนามใต้ปฏิเสธความชอบธรรมของรัฐบาลไซง่อน

ตามการประมาณการของสหรัฐอเมริกา ภายในเวลาไม่กี่เดือนของการก่อตั้ง สมาชิกภาพฯเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า และเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอีกครั้งในฤดูใบไม้ร่วงปี พ.ศ. 2504 และเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าในต้นปี พ.ศ. 2505 เป็นประมาณ 300,000 คน

เมื่อวันที่ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2504 (วันแรกของปีใหม่ปีชวด) ในพื้นที่ปลดแอกเตยนิญ แนวหน้าได้จัดพิธีรับมอบกองกำลังปลดแอกเป็นสมาชิกอย่างเป็นทางการ ในการประชุมครั้งนี้ คณะกรรมการจัดงานได้แนะนำรัฐสภา (รวมถึงส่วนราชการชั่วคราวของแนวหน้าด้วย) ได้แก่ ดร. พุง วัน กุง ในนามของปัญญาชนไซง่อน นายเหงียน วัน ลิญในนามของพรรคปฏิวัติประชาชนเวียดนาม; นายอุ๋ง หง็อก กี้ ในนามของพรรคประชาธิปัตย์เวียดนาม นาย Nguyen Van Hieu ในนามของพรรคสังคมนิยมก้าวหน้าแห่งเวียดนาม; นาย Le Thanh ในนามของกองทัพปลดปล่อย ประธานคณะกรรมการกลางของแนวหน้าคือ เหงียน หืว เถาะ

การโจมตีด้วยอาวุธ

การส่งกำลังบำรุง

การอพยพ

อพยพ

การยึดกรุงไซ่ง่อน