เป็นไปได้ว่าเหตุการณ์แผ่นดินไหวครั้งนี้จะเกิดจากการเคลื่อนตัวในแนวเหนือ-ใต้ของรอยเลื่อนที่พาดผ่านเทือกเขาแอเพนไนน์ แม้ว่าจะมีแนวรอยเลื่อนในแนวตะวันออก-ตะวันออกอีกแห่งที่มีขนาดเล็กกว่าและตามปกติจะเป็นปัจจัยหนึ่งในการเกิดแผ่นดินไหวขนาดเล็กหลายครั้งก็ตาม[6] แนวรอยเลื่อนเหล่านี้มีความเกี่ยวข้องกับการเคลื่อนที่ของแผ่นเปลือกโลกยุโรปและแผ่นเปลือกโลกแอฟริกาในระบบที่มีความซับซ้อนทางธรณีวิทยาและธรณีแปรสัณฐานที่ยังครอบคลุมถึงแผ่นเปลือกโลกขนาดเล็กอื่น ๆ ในบริเวณเดียวกัน เช่น แผ่นเอเดรียติก[6][3] แผ่นดินไหวเกิดขึ้นเมื่อเวลา 01:32 ตามเวลามาตรฐานกรีนิช (หรือ 03:32 ตามเวลาในท้องถิ่น) ที่ระดับความลึกจากพื้นดินประมาณ 10 กิโลเมตร (6.2 ไมล์) โดยมีจุดเหนือศูนย์เกิดแผ่นดินไหวอยู่ที่พิกัด 42.423° เหนือ 13.395° ตะวันออก[3] หรือจุดที่ห่างจากกรุงโรมไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือประมาณ 90 กิโลเมตร (60 ไมล์) ที่เมืองปากานีกาใกล้กับเมืองลากวีลา[7] วัดขนาดได้ 6.3 ตามมาตราขนาดโมเมนต์[3]

อิตาลีประสบเหตุแผ่นดินไหวบ่อยครั้งแต่ตามปกติไม่ได้สร้างความเสียหายมากนัก แผ่นดินไหวครั้งใหญ่เกิดล่าสุดเมื่อปี พ.ศ. 2545 ที่แคว้นโมลีเซ มีขนาด 5.9 ตามมาตราริกเตอร์ และคร่าชีวิตผู้คนไปกว่า 25 ราย และถือเป็นเหตุแผ่นดินไหวที่ร้ายแรงที่สุดในรอบ 20 ปีในขณะนั้น[6] แผ่นดินไหวเกิดขึ้นหลายครั้งในประวัติศาสตร์ของเมืองลากวีลาซึ่งสร้างขึ้นบนชั้นหินของทะเลสาบโบราณ ทำให้เกิดโครงสร้างพื้นดินที่ดูเหมือนจะขยายแรงสั่นสะเทือนให้มากขึ้นเมื่อเกิดแผ่นดินไหวแต่ละครั้ง เมืองนี้ถูกทำลายจากแผ่นดินไหวในปี พ.ศ. 1858, พ.ศ. 1892, พ.ศ. 1995, พ.ศ. 2044, พ.ศ. 2189, พ.ศ. 2246, และ พ.ศ. 2249[8]