แผ่นแยงซี (อังกฤษ: Yangtze Plate) หรือ เศษบล็อกจีนใต้ (อังกฤษ: South China Block) หรือ แผ่นย่อยจีนใต้ (อังกฤษ: South China Subplate) ประกอบด้วยส่วนใหญ่ของภาคใต้ของประเทศจีน ทางตะวันออกแยกเป็นแผ่นโอกินาวะโดยร่องแยกที่เกิดขึ้นเป็นร่องโอกินาวะซึ่งเป็นแอ่งโค้งด้านหลัง ทางใต้ติดกับแผ่นซุนดา และทางเหนือกับทางตะวันตกติดกับแผ่นยูเรเชีย โดยมีรอยเลื่อนหลงเหมินชานเป็นขอบทางด้านหลัง ซึ่งเป็นจุดเกิดของแผ่นดินไหวในมณฑลเสฉวน พ.ศ. 2551[1]แผ่นแยงซีเกิดจากการแยกตัวออกจากกัน (disaggregation) ของมหาทวีปโรดิเนียเมื่อ 750 ล้านปีก่อนในมหายุคนีโอโพรเทอโรโซอิก โดยภาคใค้ของประเทศจีนลอยออกจากมหาทวีปกอนด์วานาในยุคไซลูเรียน ในระหว่างการเกิดมหาทวีปแพนเจีย ภาคใต้ของประเทศจีนมีที่ขนาดเล็กกว่า ซึ่งแยกตัวอยู่นอกชายฝั่งทางตะวันออกของมหาทวีปได้เคลื่อนตัวโค้งขึ้นไปทางเหนือ ในยุคไทรแอสซิก แผ่นแยงซีได้ชนเข้ากับแผ่นจีนเหนือ ทำให้แผ่นแยงซีเชื่อมเข้ากับมหาทวีปแพนเจีย และเกิดเป็นแอ่งเสฉวนขึ้น ในมหายุคซีโนโซอิกแผ่นแยงซีได้รับอิทธิพลจากการชนกันของแผ่นอินเดียและแผ่นยูเรเชีย ทำให้เกิดการยกตัวขึ้นของภูเขาหลงเหมิน[2] ส่วนการเคลื่อนตัวทางใต้นั้นถูกปรับเข้าไปตามแนวของรอยเลื่อนแม่น้ำแดง