แม่น้ำเซนต์จอนส์ (อังกฤษ: St. Johns River) เป็นแม่น้ำสายที่ยาวที่สุดในรัฐฟลอริดา ประเทศสหรัฐอเมริกา มีความสำคัญทั้งในทางเศรษฐกิจและเป็นที่พักผ่อนหย่อนใจ ด้วยความยาว 310 ไมล์ (500 กิโลเมตร) มีความลาดเอียงจากต้นน้ำถึงปลายน้ำ (หรือปากแม่น้ำ) น้อยกว่า30 ฟุต (9 เมตร) โดยมีลักษณะเช่นเดียวกับแม่น้ำสายอื่นๆในรัฐฟลอริดา คือมีอัตราการไหลของน้ำต่ำมาก คือเพียง 0.3 mph (0.13 m/s) จึงมักจะถูกเรียกว่าเป็น "แม่น้ำขี้เกียจ" (lazy)[1] และยังเป็นหนึ่งในแม่น้ำไม่กี่สายในประเทศสหรัฐอเมริกาที่มีทิศทางการไหลสู่ทิศเหนือ ส่วนที่กว้างที่สุดของแม่น้ำ มีขนาดความกว้างเกือบ 3 ไมล์ (5 กิโลเมตร) มีประชากรอาศัยในเขตลุ่มน้ำของแม่น้ำเซนต์จอนส์มากถึง 3.5 ล้านคน[2]ด้วยพื้นที่ลุ่มน้ำขนาดใหญ่ถึง 8,840 ตารางไมล์ (22,900 ตารางกิโลเมตร) ทำให้แม่น้ำเซนต์จอนส์เป็นหนึ่งในพื้นที่ชุ่มน้ำ (wetlands) ที่สำคัญของรัฐฟลอริดา[3][4] ประกอบด้วยพื้นที่ลุ่มน้ำหลัก 3 แห่ง และ 2 สันปันน้ำ สำหรับทะเลสาบจอร์จ (Lake George) และ แม่น้ำอ็อกลาวาฮา (Ocklawaha River) ซึ่งทั้งหมดนี้มีการบริหารจัดการน้ำโดยหน่วยงานบริหารจัดการแม่น้ำเซนต์จอนส์ (St. Johns River Water Management District)แม้ว่ารัฐฟลอริดาจะเป็นบริเวณที่ตั้งของชุมชนอาณานิคมยุโรปถาวรแห่งแรกที่กลายเป็นส่วนหนึ่งของประเทศสหรัฐอเมริกา แต่รัฐฟลอริดากลับเป็นรัฐสุดท้ายที่ได้รับการพัฒนาในช่วงศตวรรษที่ 20 จนกระทั่งกลายเป็นรัฐหนึ่งซึ่งมีความเจริญอย่างมาก แม่น้ำเซนต์จอนส์ก็เช่นเดียวกับแม่น้ำสายอื่นๆในรัฐฟลอริดาซึ่งถูกใช้เป็นปัจจัยสำคัญในการทำเกษตรกรรมและเป็นชุมชนที่อยู่อาศัย จึงทำให้เกิดมลภาวะที่ทำลายธรรมชาติและสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่โดยรอบในปี ค.ศ. 1998 แม่น้ำเซนต์จอนส์ได้รับการขนานนามให้เป็นหนึ่งใน 14 แม่น้ำมรดกของประเทศสหรัฐอเมริกา (American Heritage Rivers) แต่ในปี ค.ศ. 2008 กลับมีชื่อเป็นหนึ่งในแม่น้ำที่เป็นอันตรายที่สุด 10 อันดับแรกของประเทศสหรัฐอเมริกา (America's Ten Most Endangered Rivers)[5]