ในสงครามโลกครั้งที่สอง แอตแลนติกพ็อกเกตเป็นจุดที่สำคัญตามแนวชายฝั่งของเนเธอร์แลนด์ เบลเยียม และฝรั่งเศสที่ถูกเลือกให้เป็นศูนย์กลางของการต่อต้านโดยกองทัพเยอรมันที่ยึดครองอยู่ เพื่อทำการป้องกันในระยะยาวอย่างเท่าที่จะเป็นไปได้กับการโจมตีทางภาคพื้นดินของฝ่ายสัมพันธมิตร เช่นเดียวการรวบรวมกำลังและเตรียมอาวุธสัมภาระเพื่อควบคุมพื้นที่โดยรอบ เป้าหมายของพวกเขาคือไม่ยอมให้ฝ่ายสัมพันธมิตรได้ใช้ท่าเรืออย่างสะดวกและเพื่อรักษาความปลอดภัยของพวกเขาอย่างต่อเนื่องที่ใช้โดยเรือดำน้ำเยอรมันในยุทธการแห่งแอตแลนติก นอกจากนี้ ตราบใดที่เมืองต่างๆเหล่านี้ยังคงอยู่ในมือของเยอรมัน โฆษณาชวนเชื่อของพวกเขาจะมีความน่าเชื่อถือสูงขึ้นเมื่อวันที่ 19 มกราคม อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ได้ประกาศว่าสถานที่ทั้งสิบสี่แห่งตามแนวกำแพงแห่งแอตแลนติกเป็นป้อมปราการ(เฟสทันเกน) ซึ่งจะถูกจัดตั้งขึ้นจนกระทั่งเหลือคนสุดท้ายหรือรอบสุดท้าย-ที่ถูกเรียกว่า Atlantikfestungen สถานที่อื่นๆที่ถูกเพิ่มขึ้นเข้าไปในรายการภายหลังจากฝ่ายสัมพันธมิตรบุกครอง เมื่อวันที่ 6 มิถุนายน ค.ศ. 1944 ในคำสั่งเพิ่มเติมของวันที่ 17 สิงหาคม และ 4 กันยายน ในฝรั่งเศส ทั้งหกพ็อกเกตที่ถูกยึดครองโดยฝ่ายสัมพันธมิตรในช่วงเริ่มแรกของการบุกครองนอร์ม็องดีในเดือนมิถุนายนและเดือนตุลาคม ค.ศ. 1944 ภายหลังจากนั้นส่วนที่เหลือก็ถูกล้อมไว้หมด ทั้งสามแห่งได้ถูกปลดปล่อยโดยกองทัพฝรั่งเศสในเดือนเมษายน ค.ศ. 1945 ในขณะส่วนที่เหลือก็ได้ยอมจำนน ภายหลังจากการประกาศยอมจำนนของเยอรมนีในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1945