ช่วงแรกของชีวิต

เขาสนใจวิถีชีวิตของชาวปารีสมาตั้งแต่เริ่มแรก ในช่วงสมัยการฟื้นฟูราชวงศ์บูร์บง ซึ่งมีการเคลื่อนไหวทางวัฒนธรรมครั้งใหญ่และมีนักปรัชญาเกิดขึ้นจำนวนมาก

ในปี พ.ศ. 2366 (ค.ศ. 1823) เขาได้ศึกษาการประพันธ์เพลงที่วิทยาลัยดนตรีและนาฏศิลป์ชั้นสูงแห่งชาติ ณ กรุงปารีส ร่วมกับฌ็อง-ฟร็องซัว เลอ ซุเออร์ คีตกวีประจำสถาบันซึ่งมีรูปแบบอลังการ และได้รอดจากอุปสรรคในยุคต่าง ๆ มาได้ รวมทั้งการเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครองต่าง ๆ ตั้งแต่การปฏิวัติฝรั่งเศส จนกระทั่งการฟื้นฟูระบอบกษัตริย์

เขาได้พบคาร์ล มารีอา ฟอน เวเบอร์ (ซึ่งต่อมาได้ใช้เทคนิคของเวเบอร์ในการประพันธ์ แซ็งฟอนี ฟ็องตัสติก) และได้ประพันธ์ Messe solennelle ในปี พ.ศ. 2367 (ค.ศ. 1824)

ถึงแม้เขาหัดเล่นดนตรีเอง โดยหัดเล่นกีตาร์และปี่แตร และแม้ว่าเขาจะไม่ประสบผลสำเร็จในการประกวดดนตรีที่กรุงโรม ในปี พ.ศ. 2369 (ค.ศ. 1826) เขาก็ได้เข้าศึกษาดนตรีที่วิทยาลัยดนตรี (ผู้อำนวยการในสมัยนั้นได้แก่ลุยจิ เชรูบินิ) และได้เรียนกับปรมาจารย์อันทอน ไรคา ที่สอนเขาเกี่ยวกันฟิวก์และเคาน์เตอร์พ้อยท์ รวมทั้งเรียนการเรียบเรียงเสียงประสานกับเลอซุเออร์ด้วย

ในปี พ.ศ. 2370 (ค.ศ. 1827) เขาเข้ารอบการประกวดดนตรีที่กรุงโรม แต่บทเพลงคันทาทา ของเขาที่มีชื่อว่า ลามอร์ดอร์เฟ ได้รับการตัดสินจากคณะกรรมการว่าไม่สามารถจะเอามาบรรเลงจริง ๆ ได้ ในระหว่างการแสดงละครเวทีเรื่องแฮมเล็ต เขาได้อ่านงานของวิลเลียม เชกสเปียร์ และตกหลุมรักแฮเรียต นักแสดงสาวชาวไอริชที่แสดงในละครเรื่องแฮมเล็ต ซึ่งต่อมาเขาได้สมรสกับเธอในปี พ.ศ. 2376 (ค.ศ. 1833)

เขาค้นพบวรรณกรรมของเกอเทอ เรื่องเฟาสท์ ซึ่งต่อมาเขาได้ประพันธ์เพลงจากการแปลของเจราร์ด เดอ แนร์วาล ชื่อว่าแปดฉากจากเรื่องเฟาสท์ (พ.ศ. 2371) และอุปรากรโศกนาฏกรรมเรื่อง คำสาปของเฟาสท์ ในปี พ.ศ. 2389 (ค.ศ. 1843)

เขารู้สึกประทับใจเป็นอย่างมาก เมื่อวิทยาลัยดนตรีและนาฏศิลป์ชั้นสูงแห่งชาติ ณ กรุงปารีส ภายใต้การอำนวยการของฟร็องซัว-อ็องตวน อาเบอแน็กได้จัดแสดงซิมโฟนีทุกบทของเบโธเฟน ในปี พ.ศ. 2371 (ค.ศ. 1828)

แซ็งฟอนีฟ็องตัสติก

การเดินทาง การเป็นนักเขียนนักวิจารณ์ และอุปรากร

เลทรัวย็อง