หนึ่งบทมี 4 บาท , 3 บาทแรกบาทละ 7 คำ บาทที่สี่ 9 คำ ดังนี้

บาท ที่ 1 มี 7 คำ

บาท ที่ 2 มี 7 คำ

บาท ที่ 3 มี 7 คำ

บาท ที่ 4 มี 9 คำ

1 บาท แบ่งเป็น 2 วรรค

วรรคแรก 5 คำ วรรคหลัง 2 คำ

ยกเว้นบาทที่ 4 จะมีวรรคหลัง 4 คำ

สรุปรวม 1 บทประกอบด้วย 30 คำ

มีคำสร้อยได้ในบาทที่ 1 บาทที่ 3 (คำสร้อย คือ คำที่แต่งเติมต่อท้ายบาท เพื่อทำให้ได้ใจความครบถ้วน ถ้าโคลงบาทใดได้ความครบถ้วนแล้วก็ไม่จำเป็ยต้องเติมคำสร้อย)

กฎการสัมผัสคำสุดท้ายของบาทที่ 1 ต้องสัมผัสกับ คำที่ 5 ของบาทที่ 2 และบาทที่ 3 คำสุดท้ายของบาทที่ 2 ต้องสัมผัสกับ คำที่ 5 ของบาทที่ 4

บังคับตำแหน่งวรรณยุกต์ เอก 7 แห่ง โท 4 แห่ง

  วรรค1   วรรค2  (คำสร้อย)   ○○○○่●้    ○●   (○○)--> บาทที่ 1 มี 7 คำ         ┌───┘   ○○่○○●─┤  ○่●้       --> บาทที่ 2 มี 7 คำ         │┌──┘   ○○○่○●─┘│ ○○่   (○○)--> บาทที่ 3 มี 7 คำ          │   ○○่○○●้──┘ ○่○้○○ (○○)--> บาทที่ 4 มี 9 คำ

ดังคำโคลงอธิบายต่อไปนี้

คำเอก โท ในบาทแรกของโคลงอาจสลับที่กันได้ และอนุโลมให้ใช้คำตายแทนคำเอกในที่ที่หาคำเอกไม่ได้ แต่ไม่นิยมใช้เอกโทษและโทโทษ ดังกล่าวไว้ในจินดามณี ฉบับหลวงวงศาธิราชสนิท ดังต่อไปนี้

โคลงสี่สุภาพมี 30 คำ เมื่อหัก เอก 7 โท 4 แล้ว ส่วนที่เหลือ 19 คำแม้ไม่กำหนดรูปวรรณยุกต์ ในท้ายวรรคทุกวรรคต้องไม่มีรูปวรรณยุกต์ เพราะจะทำให้น้ำหนักของโคลงเสียไป ได้แก่คำที่กากบาทในแผนผังข้างล่าง

คำสุดท้ายของโคลงนอกจากจะห้ามมีรูปวรรณยุกต์แล้ว กวียังนิยมใช้เพียงเสียงสามัญ หรือ จัตวา เท่านั้น

อนึ่ง เคยมีความเข้าใจกันว่า บาทที่สี่มีสร้อยไม่ได้ แต่หากพิจารณาคำอธิบายการแต่งโคลงในจินดามณีแล้วน่าจะตีความได้ว่าโคลงสี่สุภาพมีสร้อยได้ทุกบาทยกเว้นบาทที่สอง

ทั้งนี้มีตัวอย่างโคลงในวรรณกรรมยืนยันได้แก่