โคลวิสที่ 1 (อังกฤษ: Clovis I) (ราว ค.ศ. 466 – ค.ศ. 511) เป็นพระมหากษัตริย์แห่งชนแฟรงค์พระองค์แรกที่รวมชนแฟรงค์กลุ่มต่างๆ เข้าด้วยกันภายใต้การนำของพระมหากษัตริย์พระองค์เดียว และทรงเป็นผู้นำในการนับถือคริสต์ศาสนา โคลวิสเป็นพระราชโอรสของชิลเดอริคที่ 1 (Childeric I) และ บาสินาพระราชินีแห่งเทอริงเกีย เมื่อมีพระชนมายุได้ 16 พรรษาพระองค์ก็ขึ้นเป็นประมุขของซาเลียนแฟรงค์ (Salian Franks) บางส่วนต่อจากพระราชบิดาในปี ค.ศ. 481[1] โคลวิสทรงเป็นประมุขคนหนึ่งในบรรดาประมุขหลายคนของชนซาเลียนแฟรงค์ซึ่งเป็นกลุ่มชนแฟรงค์หนึ่งในสองกลุ่มที่ตั้งถิ่นฐานอยู่ในบริเวณทางตะวันตกของแม่น้ำไรน์ตอนใต้ โดยมีศูนย์กลางอยู่ในบริเวณที่เรียกกันว่าท็อกซานเดรีย (Toxandria) ที่อยู่ระหว่างแม่น้ำเมิซ (Meuse River) และ แม่น้ำเชลดท์ (Scheldt) อำนาจของพระองค์อยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของบริเวณนี้ในบริเวณตูร์เน (Tournai) และ คัมไบร (Cambrai) ตามพรมแดนฝรั่งเศสและเบลเยียมปัจจุบัน โคลวิสทรงได้รับชัยชนะต่อราชอาณาจักรซาเลียนแฟรงค์ข้างเคียงและก่อตั้งพระองค์เองเป็นพระเจ้าแผ่นดินแต่เพียงผู้เดียวของชนซาเลียนแฟรงค์ก่อนที่จะเสด็จสวรรคต การรวบรวมอำนาจของชนแฟรงค์ของพระองค์เป็นปัจจัยหนึ่งที่ทำให้อำนาจของจักรวรรดิยิ่งลดถอยลง โดยเฉพาะจากการที่ได้รับชัยชนะต่อผู้ปกครองโรมันในยุทธการซัวซองส์ (Battle of Soissons) ในปี ค.ศ. 486[2]โคลวิสทรงเปลี่ยนไปนับถือคริสต์ศาสนานิกายโรมันคาทอลิกมิใช่นิกายอาเรียน (Arianism) ที่นิยมกันในหมู่ชนเจอร์มานิคตามคำชักชวนของพระมเหสีโคลทิลเดอแห่งเบอร์กันดีและทรงเข้าพิธีรับศีลจุ่มในวัดเล็กๆ ที่ไม่ไกลจากที่ตั้งปัจจุบันของมหาวิหารโนเทรอดามแห่งแรงส์ที่เป็นมหาวิหารที่ใช้เป็นที่ประกอบพระราชพิธีบรมราชาภิเษกของพระมหากษัตริย์ฝรั่งเศสตลอดมาในประวัติศาสตร์ ด้านหน้าของมหาวิหารยังคงมีรูปสลักหินของพระองค์รับศีลจุ่มโดยนักบุญเรมีโคลวิสทรงได้ชื่อว่าเป็นผู้ก่อตั้งราชวงศ์เมโรแว็งเชียงที่ปกครองชนแฟรงค์ต่อมาอีกสองศตวรรษ