โนโรไวรัสเป็นเชื้อไวรัสชนิดหนึ่งซึ่งเป็นสาเหตุที่พบบ่อยที่สุดของโรคกระเพาะและลำไส้อักเสบจากไวรัสในมนุษย์[5]ซึ่งเกิดขึ้นได้กับมนุษย์ทุกวัย ผู้ป่วยจะมีอาการอุจจาระร่วง อาเจียน และปวดท้อง ส่วนใหญ่จะไม่มีเลือดปนมากับอุจจาระ บางรายอาจมีอาการไข้และปวดศีรษะร่วมด้วย ผู้ป่วยมักเริ่มแสดงอาการหลังได้รับเชื้อประมาณ 12-48 ชั่วโมง และจะเป็นอยู่ประมาณ 1-3 วัน ภาวะแทรกซ้อนที่สำคัญที่อาจพบได้คือการขาดน้ำเชื้อนี้ติดต่อผ่านทางการกินอาหารหรือน้ำที่ปนเปื้อนอุจจาระของผู้ป่วย จากการสัมผัสคนสู่คน และจากการสัมผัสพื้นผิวที่ปนเปื้อนละอองอาเจียนของผู้ป่วย การใช้น้ำยาล้างมือแบบแห้งมักกำจัดเชื้อนี้ไม่ได้ เชื้อนี้ยังไม่มีวัคซีน ไม่มีการรักษาจำเพาะ ดังนั้นการรักษาจึงเป็นการรักษาแบบประคับประคองด้วยการชดเชยน้ำ ซึ่งอาจทำได้โดยการกินหรือการให้ทางหลอดเลือดดำในแต่ละปีจะมีผู้ป่วยจากเชื้อโนโรไวรัสประมาณ 685 ล้านคนทั่วโลก เสียชีวิตประมาณ 200,000 คน พบได้บ่อยทั้งในกลุ่มประเทศที่พัฒนาแล้วและประเทศที่กำลังพัฒนา ผู้ป่วยเด็กอายุน้อยกว่า 5 ปีจะได้รับผลกระทบรุนแรงที่สุด ประมาณกันว่ามีผู้ป่วยกลุ่มนี้ในประเทศกำลังพัฒนาเสียชีวิตประมาณปีละ 50,000 คน โรคนี้จะพบบ่อยในช่วงฤดูหนาว ดังนั้นบางครั้งจึงถูกเรียกว่าเชื้ออาเจียนฤดูหนาว (อังกฤษ: winter vomiting bug) อาจทำให้เกิดการระบาดเฉพาะที่ได้โดยเฉพาะในที่ที่มีคนอยู่หนาแน่น (เช่น ค่ายทหาร สถานเลี้ยงเด็ก ชุมชนแออัด) ในสหรัฐอเมริกาพบว่าเชื้อนี้เป็นสาเหตุของการระบาดของโรคติดเชื้อทางเดินอาหารถึงประมาณครึ่งหนึ่ง ส่วนในไทยยังไม่มีข้อมูลความชุก แต่พบการระบาดเป็นครั้งๆ[6] เชื่อโนโรไวรัสนี้มีที่มาจากชื่อเมืองนอร์วอล์ค รัฐโอไฮโอ ซึ่งเป็นเมืองที่มีการระบาดของไวรัสนี้เมื่อ ค.ศ. 1972