ในคัมภีร์เก่าแก่ของฮินดูบางฉบับใช้คำว่าโมกษะปะปนไปกับคำว่าเกวลญาณ (Keval jnana) หรือ ไกวัลย์ (kaivalya), อปวรรค (Apavarga), นิหสรียสะ (Nihsreyasa), บรมบท (Paramapada), พรหมภาวะ (Brahmabhava), พรหมญาณ (Brahmajnana) และ พราหมีสถิติ (Brahmi sthiti) ส่วนเอกสารใหม่ ๆ บางครั้งใช้คำว่า นิรวาน (นิพพาน) ซึ่งเป็นนิยามในศาสนาพุทธด้วย[12][13] หกลัทธิหลักดั้งเดิมของฮินดูมีการโต้เถียงกันมาช้านานถึงประเด็นว่า การเข้าถึงโมกษะนั้นจะเกิดขึ้นได้ในชาติภพนี้หรือในอีกชาติภพถัดไป[14]