โรคกล้ามเนื้ออ่อนแรงแลมเบิร์ท-อีทัน หรือบางครั้งเรียก โรคเลมส์ (อังกฤษ: Lambert–Eaton myasthenic syndrome; LEMS) เป็นความผิดปกติที่เกิดจากภูมิต้านทางตนเองที่พบได้ยาก มีอาการคือกล้ามเนื้ออ่อนแรงที่แขนขา และในระยะที่รุนแรงของโรค ผู้ป่วยอาจเกิดอาการอ่นแรงที่กล้ามเนื้อที่ใช้หายใจ[2] และบางส่วนมีปัญหากับการประสานการทำงานกล้ามเนื้อ (อะตักเซีย)[3]ราว 60% ของผู้ป่วย LEMS มีมะเร็งเป็นพื้นหลัง โดยชนิดที่พบมากสุดคือมะเร็งปอดเซลล์เล็ก จึงอาจเรียกโรคนี้ว่าเป็นพวกกลุ่มอาการพารานีโอพลาสติก (อาการที่เกิดขึ้นภายหลังมะเร็งที่ใด ๆ ในร่างกาย)[4] เลมส์เกิดจากการทำงานของแอนทิบอดีต่อแคลเซียมชานเนลชนิดไม่พึ่งพาศักย์ไฟฟ้าที่เยื่อหุ้มฝั่งพรีซิแนปติกเมมเบรนในนิวโรมัสคูลาร์จังก์ชั่น (จุดเชื่อมต่อระหว่างเส้นประสาทและกล้ามเนื้อที่ไปเลี้ยง)[2] การตรวจวินิจฉัยนั้นใช้การยืนยันโรคผ่านการทำอิเล็กโตรไมโยกราฟและการตรวจเลือด รวมถึงต้องแยกจากไมยัสเธเนียเกรวิส ซึ่งเป็นโรคภูมิต้านตนเองตนเองที่มีกลไกเกิดโรคเกี่ยวข้องกันกับเลมส์[2]พบผู้ป่วยอยู่ราว 3.4 คนต่อประชากรหนึ่งล้านคน[1] พบมากในผู้ที่อายุมากกว่า 40 ปี แต่พบได้ทั่วไปในทุกช่วงอายุ