โรคเก็บสะสมของ (อังกฤษ: compulsive hoarding; hoarding disorder)[1] เป็นรูปแบบทางพฤติกรรมที่มีการะเก็บสะสมของมากเกินปกติ และไม่สามารถหรือไม่ประสงค์จะทิ้งหรือทำลายข้าวของจำนวนมากที่กระจัดกระจายอยู่ตามพื้นห้อง การบังคับให้ต้องทิ้งสิ่งของอาจทำให้ผู้ป่วยเกิดความเครียด หรือ อาการซึมเศร้าได้[2]อาการต่าง ๆ นั้นมักเกี่ยวข้องกับความผิดปกติทางจิต, ปัญหาทางเศรษฐกิจของบุคคลหรือความทรงจำฝังใจกับวัตถุที่มีมากเกินปกติ[3] ในบางกรณีที่มีความผิดปกติอย่างมีนัยสำคัญทางคลินิก ผู้ป่วยมักมีปัญหาในการใช้ชีวิตประจำวันโดยเฉพาะการจำกัดพื้นที่ในที่อยู่อาศัย ทำให้ไม่สามารถทำกิจกรรมต่าง ๆ ได้ตามปกติ เพราะข้าวของที่ไม่คิดจะทิ้งนั้นกองระเกะระกะเต็มพื้นไปทั้ว ผลที่ตามมาคือความสกปรก, โอกาสที่อาจเกิดอัคคีภัย, การสะดุดล้มข้าวของ ซึ่งล้วนเป็นอันตรายในเชิงสุขภาพทั้งสิ้น[4] ผู้ป่วยมักรู้ดีว่าตนเองมีพฤติกรรมที่ผิดปกติ แต่ความรู้สึกที่ฝังกับวัตถุ (emotional attachment to the hoarded objects) มีมากเกินพอดี จนทำให้ยากที่จะทิ้งข้าวของหลายอย่างโรคนี้ยังถือเป็นโรคที่นักวิจัยพึ่งเริ่มศึกษากันได้ไม่นาน[5] และพึ่งถูกบัญญัติเป็นโรคความผิดปกติทางจิตในคู่มือ DSM ฉบับที่ 5 ในปี พ.ศ. 2554[6]