โรคโมยาโมยา
โรคโมยาโมยา

โรคโมยาโมยา

โรคโมยาโมยา (อังกฤษ: Moyamoya disease) เป็นโรคของหลอดเลือดแดงในสมอง ทำให้หลอดเลือดแดงในสมองบางส่วนเกิดตีบแคบ หรือตันจากสาเหตุอื่น (เช่น จากลิ่มเลือด)[1] จากนั้นร่างกายจึงสร้างหลอดเลือดเบี่ยงเพื่อชดเชยการอุดตันของการไหลเวียนเลือด หลอดเลือดเบี่ยงที่ถูกสร้างขึ้นใหม่เหล่านี้จะมีขนาดเล็ก ผนังอ่อน เสี่ยงต่อการเกิดเลือดออกในสมอง การเกิดเป็นหลอดเลือดโป่งพอง และการตีบตันจากการเกิดลิ่มเลือด ในการตรวจด้วยการทำเอ็มอาร์ไอพร้อมฉีดสีหลอดเลือด จะพบหลอดเลือดเบี่ยงเหล่านี้มีลักษณะปรากฎบนผลสแกนคล้ายกลุ่มควัน หรือ โมยาโมยา (もやもや) ในภาษาญี่ปุ่น[1]หากพบเป็นโรคเดี่ยวๆ โดยไม่มีสาเหตุอื่น จะเรียกภาวะนี้ว่า "โรคโมยาโมยา" และมักพบหลอดเลือดตีบพร้อมมีหลอดเลือดเบี่ยงเช่นนี้ทั้งสองข้างเหมือนกัน ในขณะที่หากพบเป็นข้างเดียว หรือพบพร้อมกับสาเหตุอื่นที่ทำให้เกิดการตีบของหลอดเลือด จะเรียกภาวะดังกล่าวว่า "กลุ่มอาการโมยาโมยา"[2] ภาวะที่เป็นสาเหตุของกลุ่มอาการโมยาโมยา เช่น การอุดตันของหลอดเลือดแดงอินเทอร์นัลคารอทิดส่วนปลายการรักษาทำได้โดยการผ่าตัดทำทางเลี่ยงหลอดเลือดส่วนที่ตีบ

โรคโมยาโมยา

อาการ สมองขาดเลือดชั่วคราว, โรคหลอดเลือดสมองเฉียบพลัน, อาการชัก
สาขาวิชา ประสาทศัลยศาสตร์
ภาวะแทรกซ้อน หลอดเลือดสมองโป่งพอง, หลอดเลือดสมองแตก
ปัจจัยเสี่ยง พันธุกรรม, กลุ่มอาการดาวน์, โรคโลหิตจางเม็ดเลือดแดงรูปเคียว, นิวโรไฟโบรมาโตซิส I, โรคหัวใจแต่กำเนิด, การบาดเจ็บที่ศีรษะ
ยา ยาต้านเกล็ดเลือด
การรักษา การผ่าตัด
การตั้งต้น กลุ่มเด็กอายุ 5-9 ปี และกลุ่มผู้ใหญ่อายุ 35-39 ปี[