โรคไข้ริฟต์แวลลีย์
โรคไข้ริฟต์แวลลีย์

โรคไข้ริฟต์แวลลีย์

โรคไข้ริฟต์แวลลีย์ (อังกฤษ: Rift Valley fever, RVFcode: en is deprecated ) เป็นโรคที่เกิดจากเชื้อไวรัสที่อาจก่อให้เกิดอาการขั้นปานกลางถึงรุนแรง อาการขั้นปานกลางต่างๆ ได้แก่: เป็นไข้ ปวดกล้ามเนื้อ และปวดศีรษะ ซึ่งอาจมีอาการนานถึงหนึ่งสัปดาห์ อาการขั้นรุนแรงต่างๆ ได้แก่: สูญเสียความสามารถในการมองเห็นในช่วงสามสัปดาห์แรกหลังจากติดเชื้อ การติดเชื้อที่สมอง ที่อาจก่อให้เกิดการปวดศีรษะอย่างรุนแรงและเกิดอาการสับสน และการมีเลือดออกร่วมกับความผิดปกติของตับ ซึ่งอาจเกิดขึ้นภายในช่วงวันแรกๆ ผู้ป่วยที่มีเลือดออกมีโอกาสของการเสียชีวิตสูงถึง 50%[1]

โรคไข้ริฟต์แวลลีย์

ICD-10 A92.4
MeSH D012295
DiseasesDB 31094
ICD-9 066.3

ใกล้เคียง

โรคไข้ริฟต์แวลลีย์ โรคไข้ทรพิษ โรคไข้เลือดออก โรคไข้หวัดใหญ่ โรคไข้หวัดนก โรคไข้ซิกา โรคไข้กาฬหลังแอ่น โรคไข้สมองอักเสบจากเชื้อไวรัส Japanese Encephalitis โรคจากไข่พยาธิตัวตืด โรคไวรัสอีโบลา