โรงพิมพ์บำรุงนุกูลกิจเป็นอดีตโรงพิมพ์ในประเทศไทย ก่อตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2438 รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ถือกันว่าเป็นเป็นโรงพิมพ์แห่งแรกของประเทศไทย[1][2][3] โรงพิมพ์ก่อตั้งขึ้นโดยหลวงดำรงธรรมสาร (มี ธรรมาชีวะ) ปลัดกรมอัยการ ก่อนที่จะออกจากราชการมาทำธุรกิจโรงพิมพ์เต็มตัว[4] โรงพิมพ์บำรุงนุกูลกิจเป็นธุรกิจรับพิมพ์หนังสือแบบเรียน[5] หนังสือธรรมะ หนังสือที่ระลึกงานศพ และหนังสือราชการ รวมถึงราชกิจจานุเบกษาซึ่งเคยตีพิมพ์อยู่จนถึงปี พ.ศ 2504 หลังรัฐบาลได้จัดตั้งสำนักพิมพ์ของราชการขึ้นเอง[1] โรงพิมพ์ดำเนินการโดยลูกหลานของผู้ก่อตั้งเรื่อยมาจนถึงรุ่นที่สี่ก่อนจะปิดตัวลงไปเมื่อราว พ.ศ. 2530[4]โรงพิมพ์ถือเป็นหนึ่งในบรรดาโรงพิมพ์ที่มีเจ้าของเป็นชาวไทยที่เปิดตัวขึ้นภายหลังการชยายตัวของตลาดหนังสือในสยามจากนโยบายการเผยแพร่ความรู้ของหอพระสมุดวชิรญาณที่ส่งเสริมการนำต้นฉบับหนังสือไทยบนใบลานให้กับโรงพิมพ์เอกชนไปจัดพิมพ์เอง[5]ในปี พ.ศ.2442 โรงพิมพ์บำรุงนุกูลกิจตีพิมพ์ หนังสือแบบเรียนเร็ว พระนิพนธ์ในกรมพระยาดำรงราชานุภาพ ฉบับตีพิมพ์ครั้งที่ 10 ซึ่งเป็นหนังสือเรียนภาษาไทยเล่มแรกที่มีมีการกำกับชื่อประกอบตัวอักษรไทย ก ถึง ฮ ครบทั้ง 44[6] ในช่วงวิกฤตการณ์กบฏบวรเดช โรงพิมพ์บำรุงนุกูลกิจเป็นหนึ่งในโรงพิมพ์เอกชนที่อาสาพิมพ์คําแถลงการณ์ของรัฐบาลเพื่อต่อต้านการก่อกบฏแจกจ่ายประชาชนโดยไม่คิดค่าใช้จ่าย[7]