ไจตันยะมหาปรภู[1] หรือ ศรีเจตันยะ มหาประภุ (Shri Chaitanya Mahaprabhu; เบงกอล: শ্রীচৈতন্য মহাপ্রভু แม่แบบ:IPA-bn แม่แบบ:IAST3 แม่แบบ:IPA-sa หรือรู้จักกันในชื่อ มหาประภุ; Mahāprabhu หรือ "ท่านผู้ยิ่งใหญ่") เป็นสันตะชาวอินเดียในยุคคริสต์ศตวรรษที่ 15 และผู้ก่อตั้ง อจินตย เภท อเภท สาวกของท่านเชื่อว่าท่านเป็นอวตารของพระกฤษณะ ลักษณะการบูชาของเจตนยะ มหาประภุมีอิทธิพลอย่างมากต่อลัทธิไวษณพในภูมิภาคเบงกอล นอกจากนี้ท่านยังเป็นผู้ริเริ่มหลักปรัชญาเวทันตะกลุ่มอจินตย เภท อเภท และลัทธิโคทิยไวษณพ (หรือรู้จักกันในชื่อ พรหมโสมปรัทย์) ท่านเป็นผู้สาธกภักติโยคะ และเป็นผู้สร้างความนิยมให้กับเหรกฤษณะมนตระ[2] รวมถึงประพันธ์ ศิกษาศตกัม (บทสวดบูชาแปดประการ)[3][4]