วลีนี้ถูกคิดขึ้นในปี พ.ศ. 2511 สำหรับแผนที่จะทำประกาศอย่างอัตโนมัติ หลังจากที่คนขับรถไฟและพนักงานในสถานีไม่สามารถจะเตือนผู้โดยสารเกี่ยวกับช่องว่างระหว่างรถไฟกับชานชาลาได้หลาย ๆ ครั้ง ฝ่ายบริหารของรถไฟใต้ดินจึงเลือกที่จะใช้เทคโนโลยีดิจิตอล ในการบันทึกเสียงและประกาศอัตโนมัติทุกครั้งที่รถไฟมาถึงชานชาลา

วลีนี้ได้ถูกนำไปใช้ในระบบรถไฟของหลายประเทศ ไม่เพียงแต่ในประเทศอังกฤษเท่านั้น เช่น ประเทศแคนาดา ประเทศออสเตรเลีย เป็นต้น