"ไรส์โอว๊อยส์ออฟโรดีเซีย" (" Rise, O Voices of Rhodesia" or "Voices of Rhodesia") เสียงแห่งโรดีเซีย เป็นเพลงชาติของ โรดีเซีย และ ซิมบับเวโรดีเซีย (เปลี่ยนชื่อเป็น ซิมบับเว เมื่อ ค.ศ. 1980) มีสถานะรัฐที่ได้รับการรับรองอย่างไม่สมบูรณ์ ระหว่าง ค.ศ. 1974 และ ค.ศ. 1979. โดยยืมทำนองเพลง "ปีติศังสกานท์" ("Ode to Joy"), เป็นผลงานของ ลูทวิช ฟัน เบทโฮเฟิน อยู่ในบทเพลงซิมโฟนีหมายเลข 9, ปัจจุบันเพลงปีติศังสกานท์ ใช้เป็น เพลงประจำสหภาพ ของ สหภาพยุโรป เมื่อ ค.ศ. 1972 (แม้มีการเปลี่ยนชื่อเป็นเพลงชาติทวีปยุโรปก็ตาม). โดยมีความยาวห้องเสียงถึง 16 บาร์ เรียบเรียงโดย ร้อยเอก เคน แมคโดนัล, ผู้ควบคุมวงดุริยางค์ กรมทหารปืนเล็กยาวโรดีเซีย. ทางรัฐบาลได้มีการประกวดเนื้อเพลงชาติ โดย มารี บลูม of Gwelo ชนะการประกวดบทร้องของเพลงชาติ.ความล้มเหลวในการประกาศอิสรภาพฝ่ายเดียว เมื่อวันที่ 11 พฤศจิกายน ค.ศ. 1965, เมื่อโรดีเชียสถาปนาตนเองใหม่ภายใต้การถือเสียงข้างมากเป็นเกณฑ์เป็นรัฐ "ซิมบับเวโรดีเชีย" ซึ่งไม่ได้รับการรับรอง ก่อนจะย้อนมาเป็นสถานะอาณานิคมโดยความตกลงแลงคัสเตอร์ในเดือนธันวาคม โดย สมเด็จพระราชินีนาถอลิซาเบธที่ 2 ทรงเป็นประมุขแห่งรัฐ "ก็อดเซฟเดอะควีน" จึงมีสถานะเป็นเพลงชาติ. ในช่วงเวลาดังกล่าว โรดีเซียมีสถานะเป็นสาธารณรัฐ เมื่อ ค.ศ. 1965, ในช่วงที่มีความผันผวนทางการเมือง โดย ก็อดเซฟเดอะควีน ใช้เพลงคำนับสำหรับพิธีการที่เกี่ยวข้องกับพระมหากษัตริย์แห่งสหราชอาณาจักร ในฐานะพระประมุขแห่งอาณานิคมและพระราชวงศ์อังกฤษ ส่วน ไรส์โอว๊อยส์ออฟโรดีเซีย ใช้เป็นเพลงชาติ ตั้งแต่ ค.ศ. 1974. ใช้สืบเนื่องจนถึง ธันวาคม ค.ศ. 1979, ก่อนที่สหราชอาณาจักรเข้าปกครอง ดินแดนอาณานิคมเพียงระยะเวลาสั้นๆ ก่อนกการประกาศเอกราชของซิมบับเวเพียง 5 เดือน.