ไอออน คือ
อะตอมหรือกลุ่มอะตอมที่มี
ประจุสุทธิทางไฟฟ้าเป็นบวกหรือเป็นลบ ไอออนที่มีประจุลบจะมี
อิเล็กตรอนใน
ชั้นอิเล็กตรอน (electron shell) มากกว่าที่มันมี
โปรตอนใน
นิวเคลียส เราเรียกไอออนชนิดนี้ว่า
แอนไอออน (anion) เพราะมันถูกดูดเข้าหาขั้ว
แอโนด (anode) ส่วนไอออนที่มีประจุบวกจะมีอิเล็กตรอนน้อยกว่าโปรตอน เราเรียกว่า
แคทไอออน (cation) เพราะมันถูกดูดเข้าหาขั้ว
แคโทด (cathode) กระบวนการแปลงเป็นไอออน และสภาพของการถูกทำให้เป็นไอออน เรียกว่า
การแตกตัวเป็นไอออน (
อังกฤษ: ionization) ส่วนกระบวนการจับตัวระหว่างไอออนและอิเล็กตรอนเข้าด้วยกันจนเกิดเป็นอะตอมที่ดุลประจุแล้วมีความเป็นกลางทางไฟฟ้า เรียกว่า recombination แอนไอออนแบบ
โพลีอะตอมิก ซึ่งมีออกซิเจนประกอบอยู่ บางครั้งก็เรียกว่า "ออกซีแอนไอออน" (oxyanion) ไอออนแบบอะตอมเดียวและหลายอะตอม จะเขียนระบุด้วยเครื่องหมายประจุรวมทางไฟฟ้า และจำนวนอิเล็กตรอนที่สูญเสียไปหรือได้รับมา (หากมีมากกว่า 1 อะตอม) ตัวอย่างเช่น
H+,
SO32-กลุ่มไอออนที่ไม่แตกตัวในน้ำหรือแม้แต่ก๊าซที่มีส่วนของอนุภาคที่มีประจุ จะเรียกว่า
พลาสมา (plasma) ซึ่งถือเป็น สถานะที่ 4 ของ
สสาร เพราะคุณสมบัติของมันนั้น แตกต่างไปจาก
ของแข็ง ของเหลว หรือ
ก๊าซ