กลุ่มภาษาฟรีเชีย
กลุ่มภาษาฟรีเชีย

กลุ่มภาษาฟรีเชีย

กลุ่มภาษาฟรีเชีย (อังกฤษ: Frisian languages) เป็นกลุ่มภาษาย่อยกลุ่มหนึ่งในกลุ่มภาษาเจอร์แมนิก แบ่งได้เป็นภาษาฟรีเชียตะวันตก ภาษาฟรีเชียเหนือ และภาษาฟรีเชียซาเทอร์ลันท์ โดยมีชาวฟรีเชียราว 500,000 คนพูดภาษาในกลุ่มนี้ พวกเขาอาศัยอยู่แถบชายฝั่งด้านใต้ของทะเลเหนือในเนเธอร์แลนด์และเยอรมนีกลุ่มภาษาฟรีเชียเป็นกลุ่มภาษาที่ยังไม่สูญที่ใกล้ชิดกับกลุ่มภาษาแองกลิกมากที่สุด กลุ่มทั้งสองประกอบกันเป็นกลุ่มภาษาแองโกล-ฟรีเชียน อย่างไรก็ตาม ภาษากลุ่มฟรีเชียไม่สามารถเข้าใจกันได้กับภาษาอังกฤษสมัยใหม่ แม้แต่ภาษาต่าง ๆ ในกลุ่มฟรีเชียด้วยกันก็ไม่สามารถเข้าใจกันและกันได้เช่นกัน ทั้งนี้เนื่องมาจากปรากฏการณ์ทางภาษาและอิทธิพลจากภาษาอื่นที่แตกต่างกันออกไป

กลุ่มภาษาฟรีเชีย

ภูมิภาค ฟรีเชียตะวันตก: ฟรีสลันด์, แว็สเตอร์กวาร์ตีร์; ฟรีเชียเหนือ: นอร์ทฟรีสลันท์, เฮ็ลโกลันท์, ดือเนอ; ฟรีเชียซาเทอร์ลันท์: ซาเทอร์ลันท์
ตระกูลภาษา
ภาษาถิ่น
ฟรีเชียตะวันออก (รวมฟรีเชียซาเทอร์ลันท์)
ผู้วางระเบียบ ฟรีเชียตะวันตก: สถาบันภาษาฟรีเชียในเลวาร์เดิน
ฟรีเชียเหนือ: สถาบันภาษาฟรีเชียเหนือในเบรทชเต็ท (ไม่เป็นทางการ)
ฟรีเชียซาเทอร์ลันท์: Seelter Buund ในซาเทอร์ลันท์ (ไม่เป็นทางการ)
ระบบการเขียน อักษรละติน
Linguasphere 52-ACA
รูปแบบก่อนหน้า
จำนวนผู้พูด ประมาณ 480,000 คน  (2001 – สำมะโน)[1]
ISO 639-3 มีหลากหลาย:
fry — ภาษาฟรีเชียตะวันตก
frr — ภาษาฟรีเชียเหนือ
stq — ภาษาฟรีเชียซาเทอร์ลันท์
ชาติพันธุ์ ชาวฟรีเชีย
ประเทศที่มีการพูด เนเธอร์แลนด์และเยอรมนี
ภาษาทางการ เนเธอร์แลนด์
เยอรมนี

ใกล้เคียง

กลุ่มโรงเรียนวิทยาศาสตร์จุฬาภรณราชวิทยาลัย กลุ่มเซ็นทรัล กลุ่มภาษาจีน กลุ่มอาการขาดยาเบ็นโซไดอาเซพีน กลุ่มป่าดงพญาเย็น-เขาใหญ่ กลุ่มเดอะมอลล์ กลุ่มอาการมาร์แฟน กลุ่มอาการมือแปลกปลอม กลุ่ม 20 กลุ่ม 7