กลุ่มภาษามาลาโย-โพลีเนเซียกลาง (อังกฤษ: Central malayo-polynesian languages) เป็นสาขาของภาษาตระกูลออสโตรนีเซียน มีผู้พูดในหมู่เกาะซุนดาน้อยและหมู่เกาะโมลุกกะในทะเลบันดา ใกล้เคียงกับจังหวัดนูซาเติงการาตะวันออก จังหวัดมาลูกู ประเทศอินโดนีเซีย และประเทศติมอร์-เลสเต (ยกเว้นกลุ่มภาษาปาปัวของติมอร์และเกาะใกล้เคียง) โดยมีกลุ่มภาษาบีมาที่แพร่กระจายในจังหวัดนูซาเติงการาตะวันตกและภาคตะวันออกของเกาะซุมบาวา และกลุ่มภาษาซูลาทางตะวันตกเฉียงใต้ของจังหวัดมาลูกูตอนเหนือ เกาะหลัก ๆ ของบริเวณนี้ได้แก่ เกาะซุมบาวา เกาะซุมบา เกาะโฟลเร็ซ เกาะติมอร์ เกาะบูรู และเกาะเซรัม ภาษาที่สำคัญได้แก่ ภาษามัวฆาไรของเกาะโฟลเร็ซตะวันตกและภาษาเตตุมที่เป็นภาษาประจำชาติของติมอร์-เลสเตการจัดแบ่งกลุ่มภาษานี้มีหลักฐานอ่อน โดยเฉพาะข้อด้อยที่ไม่มีลักษณะร่วมของภาษาในเขตภูมิศาสตร์เดียวกัน นักภาษาศาสตร์บางคนจัดให้กลุ่มนี้เป็นกลุ่มภาษามาลาโย-โพลีเนเซียกลาง-ตะวันออกที่ต่างจาก กลุ่มภาษามาลาโย-โพลีเนเซียตะวันออก (Grimes, 1991) ภาษาจำนวนมากทางทางตะวันออกของเกาะโฟลเร็ซและเกาะใกล้เคียงโดยเฉพาะเกาะซาวู มีศัพท์พื้นฐานที่ไม่อยู่ในตระกูลออสโตรนีเซียนมาก และอาจจะต้องพิสูจน์ต่อไปว่าเป็นภาษาในตระกูลออสโตรนีเซียนแน่นอนหรือไม่ (Würm, 1975)