กลุ่มอาการเวเบอร์ (อังกฤษ: Weber's syndrome) หรือ โรคหลอดเลือดสมองส่วนกลาง (อังกฤษ: midbrain stroke syndrome) หรือ อัมพาตครึ่งซีกท่อนบนสลับด้าน (อังกฤษ: superior alternating hemiplegia) เป็นชนิดหนึ่งของโรคหลอดเลือดสมองที่สร้างความเสียหายที่ส่วนมีเดียลของมิดเบรนที่ซึ่งประกอบด้วยออคูโลมอเตอร์ฟาซิเคิลส์ (oculomotor fascicles) ในซิสเทิร์นระหว่างเพดันเคิล (interpeduncular cisterns) และเพดันเคิลในซีรีบรัม (cerebral peduncle) ส่งผลให้เกิดอาการแสดงคืออัมพาตของมอเตอร์นิวรอนท่อนล่างฝั่งเดียวกันกับร่างกายชนิดอัมพาตของเส้นประสาทออคูโลมอเตอร์ และอัมพาตครึ่งซีกที่ฝั่งตรงข้ามของร่างกายสาเหตุส่วนใหญ่เกิดจากการขาดเลือดของมิดเบรนอันเป็นผลจากการอุดตันที่แขนงของหลอดเลือดซีรีบรัมส่วนหลังเป็นส่วนใหญ่ นอกจากนี้อาจมีบางกรณีที่พบการอุดตันที่แขนงทางพารามีเดียนบองหลอดเลือดบาซิลาร์กระจายแบบไบเฟอร์เคต (basilar bifurcation perforating arteries)[1][2]ชื่อตั้งตามเซอร์เฮอร์มันน์ เดวิด เวเบอร์แพทย์ชาวลอนดอนผู้เกิดที่เยอรมนี และบันทึกอธิบายอาการนี้ครั้งแรกในปี 1863[3]