การคว่ำบาตรเผ่าบนูฮาชิมของชาวมักกะฮ์ เป็นการคว่ำบาตรทางสาธารณะต่อเผ่าบนูฮาชิมที่ประกาศใช้ในปีค.ศ. 616 (ปีที่ 7 ของการเป็นศาสดาของมุฮัมมัด) โดยหัวหน้าเผ่าบนูมัคซูม และบนูอับดุชชัมส์ สองเผ่าสำคัญของชนเผ่ากุเรช. รายงานจากธรรมเนียมขอมมุสลิม การคว่ำบาตรนี้มีไว้เพื่อเพิ่มความกดดันของบนูฮาชิมให้หยุดปกป้องมุฮัมมัด.[1][2]สัญญานี้มีผลต่อเผ่าบนูฮาชิมเท่านั้น ตามรายงานของอิบน์ อิสฮักไว้ว่า "ห้ามไม่ให้ใครนำผู้หญิงจากเผ่าตนเองไปแต่งงานกับพวกเขา และพวกเขาไม่ควรนำผู้หญิงของตนแต่งงานกับพวกเรา; และห้ามใครก็ตามซื้อหรือขายของแก่พวกเขา และพวกเขาต้องยอมรับในสิ่งนี่พวกเราทำสัญญา"[3] การคว่ำบาตรนี้มีผลแค่สามปี แต่ได้ถูกยกเลิกลง เพราะมันไม่เป็นไปตามสิ่งที่พวกเขาต้องการ; การคว่ำบาตรทำให้เกิดความขาดแคลนและมีผู้เห็นอกเห็นใจในเผ่ากุเรช จนกระทั่งทำให้สัญญาเป็นโมฆะ[2][4]