ในการทดลองนี้ ดร. โรเซ็นแฮนทำกับโรงพยาบาลแพทย์ซึ่งเป็นสถาบันวิจัยที่มีชื่อเสียงดี ที่เจ้าหน้าที่ได้ยินถึงผลการทดลองขั้นต้น แต่อ้างว่า ข้อผิดพลาดอย่างเดียวกันไม่สามารถเกิดขึ้นได้ที่สถาบันของตนดร. โรเซ็นแฮนจึงเตรียมการกับ รพ. ว่า ในช่วงเวลา 3 เดือน คนไข้ปลอมหนึ่งคนหรือมากกว่านั้นจะพยายามเข้าโรงพยาบาล โดยเจ้าหน้าที่ของ รพ. จะให้คะแนนคนไข้ใหม่ทุกคนว่า มีโอกาสเป็นคนไข้ปลอมเท่าไร

จากคนไข้ 193 คน 41 คนได้พิจารณาว่าเป็นคนไข้ปลอม และ 42 คนพิจารณาว่าน่าสงสัยแต่ความจริงแล้ว ดร. โรเซ็นแฮนไม่ได้ส่งคนไข้ปลอมไปเลย และคนไข้ที่สงสัยว่าเป็นคนไข้ปลอมทุกคนเป็นคนไข้ธรรมดาซึ่งทำให้สรุปได้ว่า "กระบวนการวินิจฉัยที่สามารถพลาดได้ถึงขนาดนี้ไม่สามารถเป็นกระบวนการที่น่าเชื่อถือ"ในช่วงนั้น จำนวนคนไข้ที่รับเข้าโรงพยาบาลยังลดลงอีกด้วย[ต้องการอ้างอิง]ซึ่งแสดงว่า จิตแพทย์รับคนไข้มากเกินก่อนที่จะเกิด "การทดลอง" (ที่ไม่ได้ทำ)