หน่วยเก็บกู้ระเบิดอาชีพฝ่ายพลเรือนแรกก่อตั้งขึ้นโดยวิเวียน เดอริง มาเจนดี[2] ในฐานะพันตรีแห่งกองทหารปืนใหญ่รักษาพระองค์ มาเจนดีได้ทำการตรวจสอบการระเบิดเมื่อวันที่ 2 ตุลาคม ค.ศ. 1874 ในคลองรีเจนท์'ส คาแนล เมื่อเรือบาร์จ 'ทิลเบอรี' ได้บรรทุกปิโตรเลียมหกบาร์เรลและดินปืนห้าตันได้ระเบิดขึ้น โดยแรงระเบิดได้สังหารลูกเรือและทำลายสะพานแม็คเคิลฟิลด์ และที่คุมขังซึ่งอยู่ใกล้กับสวนสัตว์ลอนดอน

ในปี ค.ศ. 1875 เขาวางกรอบ 'พระราชบัญญัติวัตถุระเบิด' ซึ่งเป็นกฎหมายสมัยใหม่ฉบับแรกสำหรับการควบคุมวัตถุระเบิด[3] นอกจากนี้เขายังเป็นผู้บุกเบิกเทคนิคการทำลายล้างวัตถุระเบิดจำนวนมาก รวมถึงวิธีการระยะไกลสำหรับการจัดการและการรื้อถอนวัตถุระเบิด[2] คำแนะนำของเขาในระหว่างการทัพไดนาไมต์เฟเนียนในปี ค.ศ. 1881–85[4] ได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการว่ามีส่วนร่วมในการช่วยชีวิตได้หลายคน หลังจากที่สถานีวิกตอเรียถูกวางระเบิดเมื่อวันที่ 26 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1884 เขาได้ทำการปลดชนวนระเบิดด้วยระบบกลไกของนาฬิกาที่ซึ่งอาจจะมีการระเบิดขึ้นในทันใด[5]

กรมตำรวจนครนิวยอร์กได้จัดตั้งหน่วยเก็บกู้ระเบิดเป็นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1903 รู้จักกันในฐานะ "อิตาเลียนสควอด" (Italian Squad) ภารกิจหลักคือการจัดการกับระเบิดไดนาไมต์ที่ใช้โดยมาเฟียเพื่อข่มขู่พ่อค้าและผู้อพยพชาวอิตาลี ซึ่งภายหลังจะเป็นที่รู้จักในฐานะ "แอนาคิสต์สควอด" (Anarchist Squad) และ "แรดิคอลสควอด" (Radical Squad)[6]