การสงครามบนภูเขา (อังกฤษ: mountain warfare) หมายถึงการสู้รบในภูเขาหรือภูมิประเทศที่คล้ายคลึงกัน การสงครามประเภทนี้เรียกอีกอย่างว่าการสงครามแอลไพน์ ตามชื่อเทือกเขาแอลป์ การสงครามบนภูเขาเป็นหนึ่งในประเภทของการทำศึกที่อันตรายที่สุดเนื่องจากเกี่ยวข้องกับการเอาตัวรอด ไม่เพียงแต่ต้องต่อสู้กับศัตรูเท่านั้น หากแต่ยังรวมถึงสภาพอากาศที่รุนแรงและภูมิประเทศที่เป็นอันตรายเทือกเขามีความสำคัญเชิงกลยุทธ์เนื่องจากมักจะทำหน้าที่เป็นแนวชายแดนตามธรรมชาติ และอาจเป็นต้นกำเนิดของแหล่งน้ำ (เช่น ที่ราบสูงโกลัน – ความขัดแย้งด้านทรัพยากรน้ำ) การโจมตีตำแหน่งข้าศึกที่เตรียมพร้อมอยู่ในภูมิประเทศภูเขานั้น ต้องมีอัตราส่วนของการโจมตีทหารต่อการป้องกันทหารมากกว่าการทำสงครามบนพื้นราบ[1] เทือกเขาไม่ว่าเวลาใด ๆ ของปีต่างก็เป็นอันตราย โดยอาจมีฟ้าแลบ, ลมกระโชกแรง, กองหินที่ร่วงลงมา, หิมะถล่ม, ทุ่งหิมะที่ละลายช้า ๆ, น้ำแข็ง, อากาศหนาวจัด, ธารน้ำแข็งที่มีรอยแยกในน้ำแข็งบนภูเขา และภูมิประเทศทั่วไปที่ไม่เรียบ รวมถึงก้าวช้า ๆ ของทหาร ตลอดจนการเคลื่อนย้ายวัสดุที่ต่างเป็นภัยคุกคามเพิ่มเติมทั้งหมดต่อผู้ทำการรบ ส่วนการเคลื่อนที่, การเสริมกำลัง รวมถึงการส่งกลับสายแพทย์ขึ้นและลงทางลาดชัน ตลอดจนพื้นที่ที่แม้แต่สัตว์บรรทุกไม่สามารถเข้าถึงได้ ก็จะต้องใช้การออกแรงของพลังงานอย่างมหาศาล