การสงบศึกเบลเกรด เป็นข้อตกลงเกี่ยวกับการยุติความเป็นปรปักษ์ในสงครามโลกครั้งที่หนึ่งระหว่างไตรภาคีและราชอาณาจักรฮังการี ซึ่งลงนาม ณ กรุงเบลเกรด เมื่อวันที่ 13 พฤศจิกายน ค.ศ. 1918 โดยมีการเจรจากันเป็นส่วนใหญ่ระหว่างนายพลหลุยส์ ฟร็องแช แดแปแร ในฐานะผู้บัญชาการทหารกองทัพสัมพันธมิตรตะวันออก และนายกรัฐมนตรีฮังการีมิฮาย กาโรยี เมื่อวันที่ 7 พฤศจิกายน และลงนามโดยนายพลปอล โปแป อ็องรี และ วอยวอดา (จอมพล) ชีวอยิน มีชิช ในฐานะผู้แทนของฝ่ายสัมพันธมิตรกับรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสงครามของฮังการี เบ-ลอ ลินแดร์.การสงบศึกดังกล่าวได้กำหนดเส้นแบ่งเขตเพื่อกำหนดพรมแดนทางใต้ของกองทัพฮังการี ทำให้ดินแดนส่วนใหญ่ของราชอาณาจักรฮังการีเดิมอยู่นอกเขตการควบคุมของฮังการี รวมถึงบางส่วนหรือทั้งหมดของ ภูมิภาคทรานซิลเวเนีย บานัต บาชกา บอรอญอ และโครเอเชีย-สลาโวเนีย นอกจากนี้ยังได้ระบุถึงพันธกรณีที่พันธมิตรกำหนดต่อฮังการีในสิบแปดจุด รวมทั้งการปลดอาวุธกองทัพฮังการีลงเหลือเพียงแปดกองพล การกวาดล้างทุ่นระเบิดทางเรือ และการมอบล้อขับเคลื่อน เรือแม่น้ำ เรือลากจูง เรือท้องแบน เรือตรวจการณ์แม่น้ำ ม้า และทรัพยากรอื่น ๆ แก่ฝ่ายสัมพันธมิตร อีกทั้งฮังการีจำเป็นต้องจัดหาบุคลากรในการซ่อมแซมความเสียหายในสงครามที่เกิดขึ้นกับโครงข่ายโทรเลขเซอร์เบีย ตลอดจนจัดหาบุคลากรให้กับเจ้าหน้าที่การรถไฟเงื่อนไขของการสงบศึกและการกระทำที่ตามมาของฝ่ายสัมพันธมิตร ทำให้เกิดความไม่พอใจในหมูรประชากรฮังการี นำไปสู่การล่มสลายของระบอบกาโรยีและสาธารณรัฐฮังการีที่หนึ่ง ใน ค.ศ. 1919 สาธารณรัฐฮังการีถูกแทนที่โดยสาธารณรัฐโซเวียตฮังการีในช่วงสั้น ๆ ทำให้มีการกำหนดพรมแดนครั้งใหม่เพิ่มเติมใน ค.ศ. 1920 ผ่านสนธิสัญญาทรียานง