แผนที่แสดงยูโกสลาเวียในปี 1919 ภายหลังสงครามโลกครั้งที่ 1 ก่อนสนธิสัญญานอยลี่,ทรียานง และ ราปัลโล (โปรดทราบว่าแผนที่นี้ไม่ได้สะท้อนถึงพรมแดนหรือเส้นสงบศึกที่จัดตั้งขึ้นในระดับสากล แต่สะท้อนความคิดเห็นของนักวิจัยจาก สถาบันภูมิศาสตร์ลอนดอน เกี่ยวกับ พรมแดนสุดท้ายจะเป็นอย่างไรหลังการประชุมสันติภาพปารีส)

ประชามติยังจัดขึ้นในจังหวัดคารินเทียซึ่งเลือกที่จะอยู่ในออสเตรีย เมืองท่าซารา (ซาดาร์) ของดัลมาเชีย และเกาะดัลมาเชียบางส่วนถูกมอบให้กับอิตาลี เมืองฟีอูเม ได้รับการประกาศให้เป็นรัฐอิสระของฟีอูเม แต่ไม่นานก็ถูกครอบครองนักกวีชาวอิตาลีและนักปฏิวัติ กาเบรียล ดันนุนซิโอ เป็นเวลาหลายเดือน กลายเป็น "รัฐอิสระ" ฟีอูเมถูกผนวกเข้ากับอิตาลีผ่านข้อตกลงทวิภาคีระหว่างโรมและเบลเกรดในปี 1924 อย่างไรก็ตาม ความตึงเครียดบริเวณพรมแดนกับอิตาลียังคงดำเนินต่อไป อิตาลีอ้างสิทธิ์ส่วนอื่น ๆ ของชายฝั่งดัลเมเชียน (ซึ่งประชากรอิตาลี-เวนิสส่วนใหญ่หลบหนีไปได้ในปี 1919-1922) ในขณะที่ยูโกสลาเวียอ้างสิทธิในอิสเตรีย ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของอดีตชายฝั่งออสเตรียซึ่งรวมเป็นหนึ่งกับอิตาลีโดยเป็นส่วนหนึ่งของสาธารณรัฐเวนิสและเป็นเมืองหลักที่มีชาวอิตาลี-เวนิสอาศัยอยู่ แต่มีประชากรในชนบทประกอบด้วยชาวสลาฟใต้ (โครแอตและสโลวีน[ต้องการอ้างอิง]