วิธีการและตัวแปรใหม่ของวิธีการที่มีอยู่เดิมบ่อยครั้งที่มีการเผยแพร่เมื่อพวกมันจะสามารถผลิตผลลัพธ์ที่ดีกว่าในสาขาเฉพาะอย่าง. ตัวอย่างของการปรับปรุงที่ผ่านมาเหล่านี้เป็น turbo spin-echo (T2 TSE MRI) ที่ถ่วงน้ำหนักแบบ T*
2-weighted, MRI แบบการกู้คืนกลับด้านสองครั้ง (อังกฤษ: double inversion recovery MRI (DIR-MRI)), หรือ MRI แบบการกู้คืนกลับด้านแบบ phase-sensitive (อังกฤษ: phase-sensitive inversion recovery MRI (PSIR-MRI)), ทั้งหมดนี้สามารถที่จะปรับปรุงการถ่ายภาพของรอยโรคในสมอง[109][110]. อีกตัวอย่างหนึ่งคือ MP-RAGE (magnetization-prepared rapid acquisition with gradient echo)[111], ที่ปรับปรุงภาพของโรคเยื่อหุ้มสมองตีบหลายจุด[112].

MRI แบบการถ่ายโอนอำนาจแม่เหล็ก

Magnetization transfer (MT) เป็นเทคนิคเพื่อเพิ่มความคมชัดของภาพในการใช้งานบางอย่างของ MRI.

โปรตอนที่ผูกพันจะเกี่ยวข้องกับโปรตีนและเนื่องจากพวกมันมีการสลายตัว T2 สั้นมากพวกมันจึงไม่ช่วยให้ภาพคมชัดได้อย่างปกติ. อย่างไรก็ตาม เนื่องจากโปรตอนเหล่านี้มียอดคลื่นเรโซแนนซ์ที่กว้างพวกมันสามารถจะถูกกระตุ้นโดยคลื่นชีพจรที่ความถี่คลื่นวิทยุซึ่งไม่มีผลกระทบต่อโปรตอนอิสระ. การกระตุ้นพวกมันจะช่วยเพิ่มความคมชัดของภาพโดยการโอนของสปินที่อิ่มตัวจากแหล่งรวมที่ผูกพันไปยังแหล่งรวมอิสระ, ซึ่งเป็นการลดสัญญาณของน้ำอิสระ. การโอนอำนาจแม่เหล็กแบบ homonuclear นี้จะให้การวัดทางอ้อมของเนื้อโมเลกุลขนาดใหญ่ในเนื้อเยื่อ. การดำเนินการถ่ายโอนอำนาจแม่เหล็กแบบ homonuclear จะเกี่ยวข้องกับการเลือกการชดเชยความถี่ที่เหมาะสมและรูปร่างพัลส์ที่ไปอิ่มตัวสปินที่แข็งแรงพอสมควร, ภายในข้อจำกัดความปลอดภัยของอัตราการดูดซึมที่เฉพาะสำหรับ MRI[22].

การใช้งานที่พบมากที่สุดของเทคนิคนี้คือการการขจัดสัญญาณพื้นหลังในการถ่ายภาพ MR[113]. นอกจากนี้ยังมีการประยุกต์ใช้ในการถ่ายภาพระบบประสาทโดยเฉพาะอย่างยิ่งในพิจารณาลักษณะสมบัติของแผล white matter ในเส้นโลหิตตีบหลายเส้น[114].

T1rho MRI

T1ρ (T1โร): โมเลกุลทั้งหลายมีพลังงานจลน์ที่เป็นฟังก์ชันของอุณหภูมิและจะถูกแสดงออกเป็นการเคลื่อนไหวแบบการแปลและแบบการหมุน, และโดยการชนกันระหว่างโมเลกุลด้วยกัน. ไดโพลที่เคลื่อนย้ายจะรบกวนสนามแม่เหล็ก แต่มักจะเป็นไปอย่างรวดเร็วมากเพื่อที่ว่าผลกระทบโดยเฉลี่ยตลอดช่วงเวลาที่ยาวอาจจะเป็นศูนย์. อย่างไรก็ตาม ขึ้นอยู่กับช่วงเวลา, ปฏิสัมพันธ์ระหว่างไดโพลด้วยกันจะไม่เป็นค่าเฉลี่ยเสมอไป. ที่ช้าที่สุดอย่างสุดขั้ว, เวลาปฏิสัมพันธ์จะไม่มีที่สิ้นสุดได้อย่างมีประสิทธิภาพและเกิดขึ้นในบริเวณที่มีความวุ่นวายของสนามมีขนาดใหญ่และอยู่กับที่ (เช่นการปลูกถ่ายโลหะ). ในกรณีนี้การสูญเสียการเชื่อมโยงจะถูกอธิบายว่าเป็น "dephasing อยู่กับที่". T2 * เป็นตัววัดการสูญเสียของการเชื่อมโยงกันในชุดของสปินที่รวมปฏิสัมพันธ์ทั้งหมด (รวม dephasing อยู่กับที่). T2 เป็นตัวชี้วัดการสูญเสียของการเชื่อมโยงที่ไม่รวม dephasing อยู่กับที่, การใช้ชีพจรคลื่นความถี่วิทยุที่จะย้อนกลับปฏิสัมพันธ์ dipolar ประเภทที่ช้าที่สุด. นอกจากนี้ในความเป็นจริงความต่อเนื่องของช่วงเวลาการมีปฏิสัมพันธ์ในตัวอย่างทางชีวภาพที่กำหนดให้, และคุณสมบัติของชีพจร RF ที่โฟกัสใหม่สามารถปรับโฟกัสใหม่มากกว่าเพียงแค่การ dephasing อยู่กับที่. โดยทั่วไป อัตราการสลายตัวของกลุ่มของสปินเป็นหน้าที่ของเวลาปฏิสัมพันธ์และพลังของชีพจร RF ด้วย. การสลายตัวประเภทนี้, เกิดขึ้นภายใต้อิทธิพลของ RF, รู้จักกันว่าเป็น T1ρ. มันคล้ายกับการสลายตัวแบบ T2 แต่ด้วยการปฏิสัมพันธ์ที่ถูกโฟกัสใหม่แบบ dipolar ที่ช้ากว่า. เช่นเดียวกับการมีปฏิสัมพันธ์แบบอยู่กับที่, ดังนั้น T1ρ≥T2[115].

การกู้คืนแบบพลิกกลับของของเหลวที่ถูกลดทอน (FLAIR)

การกู้คืนแบบพลิกกลับของของเหลวที่ถูกลดทอน (FLAIR)[116] เป็นลำดับของพัลส์ที่ถูกกู้คืนพลิกกลับที่ใช้ในการลบล้างสัญญาณจากของเหลว. ยกตัวอย่างเช่น มันสามารถถูกใช้ในการถ่ายภาพสมองเพื่อขจัดของเหลวในไขสันหลัง (อังกฤษ: cerebrospinal fluid (CSF)) เพื่อที่จะนำออกจากแผล hyperintense periventricular เช่นคราบเส้นโลหิตตีบ (อังกฤษ: multiple sclerosis (MS)). โดยระมัดระวังในการเลือก เวลาพลิกกลับ TI (เวลาระหว่างการพลิกกลับและพัลส์ที่กระตุ้น), สัญญาณจากเนื้อเยื่อใดๆ สามารถขจัดออกได้.

การถ่ายภาพแบบถ่วงน้ำหนักตามความอ่อนไหว (SWI)

การถ่ายภาพแบบถ่วงน้ำหนักตามความอ่อนไหว (SWI) เป็นรูปแบบใหม่ของความคมชัดใน MRI ที่แตกต่างจากความหนาแน่นของสปิน, การถ่ายภาพแบบ T1, หรือ T2. วิธีการนี้จะใช้ประโยชน์จากความแตกต่างของความอ่อนไหวระหว่างเนื้อเยื่อด้วยกันและใช้การสแกนสะท้อนที่ชดเชยความเร็วอย่างเต็มที่, สามมิติ, RF ที่เสียแล้ว, ความละเอียดสูง, 3D ไล่ระดับ. การเก็บข้อมูลและการประมวลภาพพิเศษนี้ผลิตภาพที่เพิ่มความคมชัดที่ไวมากกับเลือดดำ, การตกเลือดและการเก็บรักษาเหล็ก. มันถูกใช้เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการตรวจสอบและการวินิจฉัยของเนื้องอก, หลอดเลือดและโรคประสาทหลอดเลือด (โรคหลอดเลือดสมองและการตกเลือด), หลายเส้นโลหิตตีบ[117], อัลไซเมอร์และยังตรวจพบการบาดเจ็บของบาดแผลที่สมองที่อาจไม่สามารถวินิจฉัยได้โดยใช้วิธีการอื่น[118].

การถ่ายภาพ Neuromelanin

วิธีการนี้จะใช้ประโยชน์จากคุณสมบัติ paramagnetic ของ neuromelanin และสามารถนำมาใช้ในการมองเห็นภาพ substantia nigra และ locus coeruleus. มันถูกใช้ในการตรวจจับการฝ่อของนิวเคลียสเหล่านี้ในโรคพาร์กินสันและ parkinsonisms อื่นๆ, และยังตรวจจับการเปลี่ยนแปลงความเข้มของสัญญาณในโรคซึมเศร้าและจิตเภท[119].