ก่อนหน้าที่รายงานฉบับนี้จะถูกตีพิมพ์ ผลกระทบต่อสุขภาพของใบยาสูบเป็นประเด็นที่ถกเถียงโดยทั้งผู้บริโภคบุหรี่, ผู้ชำนาญการทางการแพทย์ และรัฐบาล นับตั้งแต่ใบยาสูบและการสูบบุหรี่ถูกนำเสนอเข้ามายังวัฒนธรรมยุโรป[1] หลักฐานเป็นชิ้นเป็นอันที่แสดงให้เห็นผลของความเจ็บป่วยจากการสูบบุหรี่เริ่มมีอย่างชัดแย้งมากขึ้นในช่วงต้นถึงกลางศตวรรษที่ 20 ที่ซึ่งมีการเผยแพร่การศึกษาระยะยาวจำนวนมาก เช่น ผลการศึกษาเชิงระบาดวิทยาของริชาร์ด ดอลล์ และผลการศึกษาทางพยาธิวิทยาของออสการ์ เอาเออร์บาค ในวันที่ 12 มิถุนายน 1957 ผู้อำนวยการแพทย์ (Surgeon General) เลอรอย เบอร์นี "ประกาศให้กรมบริการสาธารณสุขสหรัฐ (Public Health Service) ยอมรับอย่างเป็นทางการว่าหลักฐานที่มีชี้ให้เห็นถึงความสัมพันธ์แบบเป็นเหตุเป็นผล (causal relationship) ระหว่างการสูบบุหรี่และมะเร็งปอด"[1] คณะกรรมการจากราชวิทยาลัยแพทย์ของสหราชอาณาจักรตีพิมพ์รายงานในวันที่ 7 มีนาคม 1962[2] ซึ่ง "กล่าวโทษว่าการสูบบุหรี่เป็นสาเหตุอย่างชัดแจ้งของมะเร็งปอดและโรคหลอดลมอักเสบ" รวมถึง "ยังเป็นไปได้ว่าจะมีส่วนก่อโรคหลอดเลือดหัวใจเช่นกัน"[3] ด้วยแรงกดดันจากสมาคมมะเร็งอเมริกัน, สมาคมหัวใจอเมริกัน, สมาคมปอดบวมแห่งชาติ และ สมาคมสาธารณสุขอเมริกัน ประธานาธิบดี จอห์น เอฟ เคนเนดี รับรองการก่อตั้งคณะกรรมการของแทรีเพื่อศึกษาประเด็นดังกล่าว คณะกรรมการพบปะกันในเดือนพฤศจิกายน 1962 ถึง มกราคม 1964 และทำการวิเคราะห์บทความกับงานวิจัยเชิงวิทยาศาสตร์มากกว่า 7,000 ฉบับ