การเพิกเฉยต่อสังคมสามารถทำให้เกิดความเหงาหรือรู้สึกถึงความไม่มีตัวตน และลดความรู้สึกว่า จะต้องรับผิดชอบต่อสวัสดิภาพของบุคคลอื่น ลง ผู้ที่เข้ามาใหม่ในเขตเมืองมักจะพบกับความรู้สึกไม่ใส่ใจของบุคคลอื่นๆ ในละแวกนั้น ซึ่งพวกเขาอาจจะเห็นถึงความใจแคบและการไม่เอาใจใส่มากกว่าการอยู่ร่วมกันอย่างสันติ

กอฟฟ์แมนสังเกตว่า "เมื่อผู้ชายและผู้หญิงเดินผ่านและมองเห็นกันและกัน ผู้ชายจะคาดหวังสำหรับผู้หญิงคนที่สอง" การเพิกเฉยในสังคมจะเกี่ยวข้องกับระดับในการแบ่งแยกบทบาทหน้าที่ของแต่ละบุคคล เช่น การใช้ระบบสองมาตรฐานในที่สาธารณะถูกท้าทายโดยผู้สนับสนุนสิทธิสตรี ผู้ซึ่งไม่พอใจพฤติกรรมของผู้ชายในชีวิตประจำวัน พฤติกรรมเหล่านี้อาจจะเพิ่มการจ้องมอง การข่มขู่ และการดูถูกทางเพศ ซึ่งทำให้การเพิกเฉยต่อสังคมมีความเป็นไปได้มากขึ้น