การแข่งขันอวกาศ เป็นการแข่งขันระหว่างสหรัฐกับสหภาพโซเวียต เพื่อบรรลุความก้าวหน้าด้านการสำรวจอวกาศในช่วงสงครามเย็น การแข่งขันนี้มีที่มาจากการพัฒนาขีปนาวุธนิวเคลียร์ของทั้งสองชาติหลังสงครามโลกครั้งที่สอง และการพัฒนาเทคโนโลยีเพื่อความมั่นคงแห่งชาติ รวมถึงเป็นการโฆษณาถึงอุดมการณ์ที่แตกต่างกันของสองประเทศ การแข่งขันอวกาศนำไปสู่การคิดค้นดาวเทียม ยานสำรวจอวกาศ และการบินอวกาศของมนุษย์ในวงโคจรต่ำของโลกและดวงจันทร์การแข่งขันอวกาศเริ่มต้นอย่างจริงจังเมื่อวันที่ 2 สิงหาคม 1955 เมื่อสหภาพโซเวียตตอบรับคำประกาศสหรัฐที่จะส่งดาวเทียมขึ้นสู่อวกาศให้ทันภายในปีแห่งธรณีฟิสิกส์สากล (1957–1958) และสหภาพโซเวียตประกาศจะส่งดาวเทียมขึ้นสู่อวกาศเช่นกัน[1] ปี 1957 สหภาพโซเวียตประสบความสำเร็จในการส่งดาวเทียมสปุตนิก 1 ขึ้นไปโคจรในอวกาศ[2] ตามด้วยการส่งยูรี กาการิน ขึ้นไปเป็นมนุษย์คนแรกในอวกาศในปี 1961 และวาเลนตีนา เตเรชโควา สตรีคนแรกในอวกาศในปี 1963[3] ขณะที่หลักฐานฝ่ายสหรัฐระบุว่าการแข่งขันอวกาศมาถึงจุดสูงสุดในวันที่ 20 กรกฎาคม 1969 เมื่ออะพอลโล 11 ลงจอดบนดวงจันทร์ได้สำเร็จ[4] ต่อมาเมื่อมีการผ่อนคลายความตึงเครียด สหรัฐและสหภาพโซเวียตจึงร่วมมือกันในโครงการทดสอบอะพอลโล–โซยุซในปี 1975 ซึ่งบางแหล่งถือว่าโครงการนี้เป็นจุดสิ้นสุดของการแข่งขันอวกาศ[5]การแข่งขันอวกาศนำมาซึ่งเทคโนโลยีที่เป็นประโยชน์จำนวนมาก เช่น กายอุปกรณ์ เลสิก เซลล์แสงอาทิตย์ การถ่ายภาพรังสีส่วนตัดอาศัยคอมพิวเตอร์ โทรศัพท์มีกล้องถ่ายรูป และแล็ปท็อป และททุกอย่างในชีวิตประจำวันของมนุษย์[6][7]