การแสดงความรักระหว่างคนเพศเดียวกันอาจสื่อหรือไม่สื่อถึงรักร่วมเพศตามแต่บริบททางวัฒนธรรม ตัวอย่างเช่น การแสดงความรักระหว่างคนเพศเดียวกันเป็นที่ยอมรับทางสังคมในวัฒนธรรมแอฟริกันจำนวนหนึ่ง[16] ทว่าในประเทศอื่น เช่น สหรัฐอเมริกาและโปรตุเกส อาจถือว่าเป็นตัวบ่งชี้ของรักร่วมเพศ การแสดงความรักในที่สาธารณะมักขึ้นอยู่กับวัฒนธรรมซึ่งมีผลต่อมุมมองเกี่ยวกับการแสดงความรักในที่สาธารณะระหว่างคนเพศเดียวกัน

การแสดงความรักร่วมเพศในที่สาธารณะไม่เป็นที่ยอมรับในหลายวัฒนธรรม ตัวอย่างเช่น ในประเทศโปรตุเกส บุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศ (LGBT) จะกระทำตามแบบที่เป็นที่ยอมรับในอุดมคติร่วมสมัยและกำหนดการทางการเมืองและเศรษฐกิจเท่านั้น คนรักร่วมเพศไม่ค่อยแสดงความรักในที่สาธารณะเนื่องจากสังคมของพวกเขาวิจารณ์การกระทำเหล่านั้นอย่างรุนแรง พวกเขาคิดว่าการที่พวกเขาทำตามสิ่งที่สังคมยอมรับเป็นการป้องกันตนเองจากการถูกจัดว่าเป็นพวกไม่ปกติ แปลก หรือนอกคอก[17] แม้ประเทศโปรตุเกสจะอนุญาตให้คนเพศเดียวกันแต่งงานกันได้ตามกฎหมายตั้งแต่เดือนมิถุนายน พ.ศ. 2553 ส่วนใหญ่เหล่าชาว LGBT ก็ยังมักไม่แสดงความรักในที่สาธารณะ รายละเอียดนี้อาจสื่อว่าการยอมรับการแต่งงานเพศเดียวกันของประเทศโปรตุเกสเป็นผลมาจากการที่ชาว LGBT ไม่เผยแพร่เรื่องทางเพศของพวกเขา ไม่ใช่เพราะว่ามหาชนในโปรตุเกสยอมรับสิ่งเหล่านี้มากกว่าที่อื่น แม้บุคคลรักร่วมเพศจะดูเหมือนรู้สึกครึ่ง ๆ กลาง ๆ กับการที่ต้องถูกจำกัดให้แสดงความรักในที่ส่วนตัวเท่านั้น สิ่งเหล่านี้เหมือนเกิดขึ้นจากความกลัวที่จะถูกมองว่าแปลกมากกว่าที่จะเกิดจากความเคารพต่อความเชื่อและทัศนคติทางการเมืองของสังคม

หลายงานวิจัยศึกษาเกี่ยวกับทัศนคติทางสังคมต่อรักร่วมเพศในหลายปัจจัย งานวิจัยหนึ่งพบว่าบุคคลรักต่างเพศมีทัศนคติเชิงลบต่อบุคคลรักร่วมเพศซึ่งมีเพศเดียวกันมากกว่า นอกจากนี้ยังพบว่าผู้ชายมีทัศนคติทางลบต่อผู้หญิงรักร่วมเพศน้อยกว่า และผู้หญิงรักร่วมเพศมักได้รับการยอมรับโดยรวมและทางหน้าที่ในสังคมมากกว่า[18]