เจียน กาลีซโซ ชิอาโน เคานต์ที่สองแห่งคอร์เทลาซโซและบูคาร์รี่ (อิตาลี: Gian Galeazzo Ciano, 2nd Count of Cortellazzo and Buccari) (/ˈtʃɑːnoʊ/ chah-noh, ภาษาอิตาลี: [ɡaleˈattso ˈtʃaːno]; 18 มีนาคม ค.ศ. 1903 – 11 มกราคม ค.ศ. 1944) เป็นนักการฑูตและนักการเมืองชาวอิตาลีที่ทำหน้าที่เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างประเทศในรัฐบาลของพ่อตาของเขา เบนิโต มุสโสลินี ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1936 ถึง ค.ศ. 1943เขาเป็นลูกชายของพลเรือเอก Costanzo Ciano, สมาชิกผู้ร่วมก่อตั้งของพรรคชาตินิยมฟาสซิสต์ ทั้งพ่อและลูกชายต่างได้เข้าร่วมในการเดินขบวนสู่โรมของมุสโสลินีในปี ค.ศ. 1922 ชิอาโนได้แสดงปฏิบัติหน้าที่ในการรบในสงครามอิตาลี-เอธิโอเปีย(ค.ศ. 1935-36) และได้รับแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ เมื่อเขาเดินทางกลับมา ภายหลังจากหนึ่งในเหตุการณ์ความพ่ายแพ้ของฝ่ายอักษะในสงครามโลกครั้งที่สอง ชิอาโนได้เริ่มที่จะผลักดันให้อิตาลีถอนตัวออกจากสงครามและถูกปลดออกจากตำแหน่งด้วยผลลัพธ์เหล่านั้น ต่อมาเขาก็ได้ทำหน้าที่เป็นเอกอัครราชฑูตของวาติกันในเดือนกรกฏาคม ค.ศ. 1943 ชิอาโนเป็นหนึ่งในสมาชิกของสภาใหญ่แห่งฟาสซิสต์ที่บังคับในการขับไล่มุสโสลินีออกจากตำแหน่งและถูกจับกุมอย่างรวดเร็ว ชิอาโนได้บินไปยังเยอรมนีแต่ถูกจับกุมตัวและพาตัวกลับไปยังระบอบปกครองใหม่ของมุสโสลินี สาธารณรัฐสังคมอิตาลี ภายใต้แรงกดดันของเยอรมัน มุสโสลินีได้ออกคำสั่งให้ประหารชีวิตชิอาโน และในเดือนมกราคม ค.ศ. 1944 เขาได้ถูกประหารชีวิตโดยการยิงเป้าแบบชุดทีม[1]ชิอาโนได้เขียนอนุทินทิ้งไว้เบื้องหลัง[2] ซึ่งได้ถูกใช้เป็นแหล่งข้อมูลโดยนักประวัติศาสตร์หลายคน รวมทั้ง วิลเลียม ไชิเรอร์ ในหนังสือของเขาเรื่อง การรุ่งโรจน์และร่วงโรยของไรช์ที่สาม(The Rise and Fall of the Third Reich ) และวิดีโอละคร-สารคดีที่มีความยาวประมาณสี่ชั่วโมงของช่องเอชบีโอ เรื่อง มุสโสลินีและข้าพเจ้า(Mussolini and I)