คดีระหว่างโรกับเวด (อังกฤษ: Roe v. Wade), 410 U.S. 113 (1973) เป็นคำวินิจฉัยหลักหมุดของศาลสูงสุดสหรัฐ โดยศาลฯ วินิจฉัยว่ารัฐธรรมนูญสหรัฐคุ้มครองเสรีภาพของหญิงมีครรภ์ในการเลือกทำแท้งได้โดยปราศจากข้อจำกัดของรัฐบาลเกินควร คำวินิจฉัยนี้ยกเลิกกฎหมายทำแท้งกลางและหลายรัฐของสหรัฐ[1][2] คดีโรนี้เป็นชนวนให้เกิดการถกเถียงเรื่องการทำแท้งที่กำลังดำเนินอยู่ในสหรัฐว่าการทำแท้งควรชอบด้วยกฎหมายหรือไม่ หรือควรมีขอบเขตเพียงใด ผู้ใดควรตัดสินใจว่าการทำแท้งชอบด้วยกฎหมายหรือไม่ และบทบาทของทัศนะทางศีลธรรมและศาสนาในวงการเมืองควรเป็นอย่างไร นอกจากนี้ยังก่อให้เกิดการถกเถียงว่าศาลสูงสุดควรใช้วิธีการใดในการชี้ขาดตัดสินรัฐธรรมนูญคำวินิจฉัยดังกล่าวเกี่ยวข้องกับคดีของนอร์มา แม็กคอร์วีย์ หรือรู้จักกันในนามแฝงทางกฎหมาย "เจน โร" ในปี 1969 เธอตั้งครรภ์บุตรคนที่ 3 แม็กคอร์วีย์ต้องการทำแท้งแต่อาศัยอยู่ในรัฐเท็กซัส ซึ่งกฎหมายระบุว่าการทำแท้งไม่ชอบด้วยกฎหมายเว้นแต่มีความจำเป็นเพื่อช่วยชีวิตมารดา ทนายความของเธอ ซาราห์ เว็ดดิงตันและลินดา คอฟฟี ยื่นฟ้องคดีในนามของเธอในศาลกลางสหรัฐ ต่ออัยการเขตท้องถิ่น เฮนรี เวด โดยอ้างว่ากฎหมายทำแท้งของรัฐเท็กซัสไม่ชอบด้วยรัฐธรรมนูญ องค์คณะผู้พิพากษา 3 คนของศาลแขวงสหรัฐสำหรับแขวงเหนือของรัฐเท็กซัสไต่สวนคดีและวินิจฉัยให้โรชนะคดี จากนั้นรัฐเท็กซัสอุทธรณ์โดยตรงต่อศาลสูงสุดสหรัฐในเดือนมกราคม 1973 ศาลสูงสุดมีคำวินิจฉัย 7–2 ให้แม็กคอร์วีย์ชนะคดี โดยให้เหตุผลว่าวรรควิถีทางที่ถูกต้องของการแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญสหรัฐครั้งที่ 14 กำหนด "สิทธิภาวะเฉพาะส่วนตัว" ซึ่งคุ้มครองสิทธิของหญิงมีครรภ์ในการเลือกว่าจะทำแท้งหรือไม่ แต่ศาลฯ ยังวินิจฉัยด้วยว่าสิทธินี้ไม่เด็ดขาด และต้องรักษาสมดุลกับผลประโยชน์ของรัฐบาลในการคุ้มครองสุขภาพสตรีและชีวิตของทารกในครรภ์[3][4] ศาลฯ ระงับการทดสอบรักษาสมดุลนี้โดยผูกข้อบังคับของรัฐต่าง ๆ เกี่ยวกับการตั้งครรภ์ไว้กับไตรมาสของการตั้งครรภ์ โดยในไตรมาสแรก รัฐบาลไม่อาจห้ามการทำแท้งได้โดยสิ้นเชิง ในไตรมาสที่สอง รัฐบาลอาจกำหนดข้อบังคับด้านสุขภาพที่สมเหตุสมผลได้ และระหว่างไตรมาสที่สาม รัฐอาจห้ามการทำแท้งได้โดยสิ้นเชิงตราบเท่าที่กฎหมายมีข้อยกเว้นสำหรับกรณีที่มีความจำเป็นในการช่วยชีวิตหรือสุขภาพของมารดา[4] ศาลฯ จำแนกสิทธิในการเลือกว่าจะทำแท้งหรือไม่เป็นสิทธิ "ขั้นพื้นฐาน" ซึ่งกำหนดให้ศาลต้องประเมินกฎหมายทำแท้งที่ถูกคัดค้านภายใต้มาตรฐาน "การพินิจอย่างเข้มงวด" (strict scrutiny) ซึ่งเป็นการทบทวนโดยศาลระดับสูงสุดในสหรัฐ[5]คำวินิจฉัยของศาลฯ ในคดีโรถูกวิจารณ์ในแวดวงกฎหมายบางส่วน[6] และบ้างเรียกคำวินิจฉัยนี้ว่าเป็นตัวอย่างของการทำกิจกรรมการเมืองของตุลาการ (judicial activism)[7] ศาลสูงสุดกลับมาทบทวนและแก้ไขคำวินิจฉัยทางกฎหมายของคดีโรในคำวินิจฉัยปี 1992 ระหว่างเพลนด์เพเรนต์ฮูดกับเคซีย์[8] ในคดีเคซีย์ ศาลฯ ยืนยันคำวินิจฉัยว่าสิทธิสตรีในการเลือกทำแท้งได้รับการคุ้มครองตามรัฐธรรมนูญ แต่ยกเลิกกรอบไตรมาสในคดีโรแล้วให้ใช้มาตรฐานที่อาศัยการมีชีวิตของทารกในครรภ์แทน และกลับมาตรฐานการพินิจอย่างเข้มงวดสำหรับทบทวนข้อจำกัดด้านการทำแท้ง[3][9]ในปี 2022 มีความเห็นฝ่ายข้างมากฉบับร่างรั่วไหลออกมาในสื่อซึ่งส่อว่าศาลสูงสุดกำลังเตรียมกลับคำวินิจฉัยของคดีโรกับเคซีย์ในคดีระหว่างด็อบส์กับองค์การสุขภาพสตรีแจ็กสัน[10]