คฤหัสถ์ เป็นขั้นตอนที่สองในชีวิตตามระบบอาศรมสี่[1] ต่อจากพรหมจรรย์ ช่วงชีวิตนี้ประกอบด้วยการหาคู่ครอง การสมรส การดูแลครอบครัว ให้การศึกษาแก่บุตรหลาน มีครอบครัวเป็นศูนย์กลางและมีชีวิตในสังคมที่มีธรรมะ[2][3]ตามอาศรมสี่ จะตามด้วย วานปรัสถ์ คือการเกษียณจากงานและเกษียณจากโลก[4]และสัญญาสี คือการละทิ้ง ตามลำดับ[5]ในคัมภีร์โบราณและยุคกลางของฮินดูมองว่าขั้นคฤหัสถ์ เป็นระยะที่สำคัญที่สุดในมุมมองของการอยู่รอดในสังคม ระยะนี้เป็นระยะที่นอกจากจะหาความสุขเพื่อตัวเองแล้ว ยังเป็นการช่วยให้เพื่อนมนุษย์ซึ่งอยู่ในระยะอื่น ๆ สามารถดำรงชีวิตได้อย่างปกติ โดยเฉพาะให้การจุนเจือแก่บุตรหลานให้มีชีวิตต่อไป[5][6] ระยะนี้ยังถือกันว่าเป็นช่วงชีวิตที่หนักหน่วงที่สุด มีความเครียดและภาระทั้งเชิงกายภาพ, อาชีพ, เพศ, ครอบครัว, สังคม และวัตถุ[7]