สมัยแห่ง
ความน่าสะพรึงกลัว[1] (
ฝรั่งเศส: la Terreur) เกิดขึ้นตั้งแต่ปีที่สามของ
การปฏิวัติฝรั่งเศส โดยถูกกระตุ้นจากความขัดแย้งระหว่างกลุ่มแยกทางการเมืองที่เป็นคู่แข่งกัน คือ
ฌีรงแด็งกับ
ลามงตาญ ซึ่งมีการประหารชีวิต "ศัตรูแห่งการปฏิวัติ" จำนวนมาก ยอดผู้เสียชีวิตอยู่ในหลักหมื่น โดยมีผู้ถูกประหารชีวิตด้วย
กิโยตีน 16,594 คน และอีก 25,000 คน ถูก
ประหารชีวิตอย่างรวบรัดทั่วฝรั่งเศสกิโยตีนกลายมาเป็นสัญลักษณ์แห่งอุดมการณ์การปฏิวัติ ซึ่งมีการประหารชีวิตบุคคลสำคัญจำนวนมาก เช่น
มารี อ็องตัวแน็ตและ
พระเจ้าหลุยส์ที่ 16 ทั้งผู้สนับสนุนการปฏิวัติ
ดยุกแห่งออร์เลอ็อง,
มาดามรอล็อง และกลุ่มฌีรงแด็ง นอกจากนี้ยังมีอีกหลายคน มี
อ็องตวน ลาวัวซีเย นักเคมีบุกเบิกที่ต้องมาสังเวยชีวิตด้วยเช่นกันเป็นอาทิ ระหว่าง ค.ศ. 1794 ฝรั่งเศสสมัยปฏิวัติถูกรุมเร้าด้วยการคบคิดโดยศัตรูทั้งในและนอกประเทศ สำหรับในประเทศ การปฏิวัติถูกชนชั้นสูงฝรั่งเศสคัดค้าน ซึ่งสูญเสียเอกสิทธิ์ที่ได้รับสืบทอดมา
นิกายโรมันคาทอลิกโดยทั่วไปคัดค้านการปฏิวัติ ซึ่งได้เปลี่ยนนักบวชเป็นลูกจ้างของรัฐและบังคับให้ต้องปฏิญาณความจงรักภักดีต่อชาติ นอกเหนือจากนี้
สาธารณรัฐฝรั่งเศสที่ 1 ยังต้องสู้รบใน
สงครามกับประเทศเพื่อนบ้านที่เจตนาทำลายการปฏิวัตินี้เสียเพื่อป้องกันมิให้ลุกลามการขยายของสงครามกลางเมืองและการรุกคืบของกองทัพต่างด้าวต่อดินแดนของชาติได้ก่อวิกฤตการณ์การเมืองและเพิ่มการแข่งขันระหว่างฌีรงแด็งกับฌากอแบ็งซึ่งหัวรุนแรงกว่า ฝ่ายหลังนี้ต่อมาได้รวมกลุ่มในกลุ่มแยกรัฐสภา เรียกว่า
ลามงตาญ (La Montagne) และพวกเขาได้การสนับสนุนจากประชากรกรุงปารีส สภาฝรั่งเศสตั้ง
คณะกรรมาธิการความปลอดภัยส่วนรวม ซึ่งแล้วเสร็จเมื่อวันที่ 6 กันยายน ค.ศ. 1793 เพื่อปราบปรามกิจกรรมต่อต้านการปฏิวัติภายในประเทศและเพิ่มกำลังทหารฝรั่งเศสเพิ่มเติมผ่าน
ศาลอาญาปฏิวัติ ผู้นำสมัยแห่งความน่าสะพรึงกลัวใช้อำนาจเผด็จการอย่างกว้างขวางและใช้ประหารชีวิตผู้คนเป็นจำนวนมากและการกวาดล้างทางการเมือง การปราบปรามเพิ่มขึ้นในเดือนมิถุนายนและกรกฎาคม ค.ศ. 1794 ซึ่งเป็นสมัยที่เรียกว่า ความน่าสะพรึงกลัวครั้งใหญ่ (la Grande Terreur) และสิ้นสุดลงด้วยรัฐประหารวันที่ 27 กรกฎาคม 1794 ซึ่งนำไปสู่
ปฏิกิริยาเดือนแตร์มีดอร์ (Thermidorian Reaction)
[2] ซึ่งผู้สนับสนุนสมัยแห่งความน่าสะพรึงกลัวหลายคนถูกประหารชีวิต รวมทั้ง
มักซีมีเลียง รอแบ็สปีแยร์