การประท้วง

ผู้หญิงหลายคนรวมตัวกันประท้วงหน้าสถานทูตและสถานกงสุลรัสเซียในประเทศต่าง ๆ เพื่อต่อต้านการข่มขืนกระทำชำเราของทหารรัสเซียระหว่างการรุกรานยูเครน พวกเธอประท้วงโดยเอาถุงคลุมศีรษะ มัดมือไพล่หลัง และเปลือยท่อนขาที่ราดด้วยของเหลวสีแดงซึ่งเป็นสัญลักษณ์สื่อถึงเลือด เมื่อวันที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2565 มีผู้หญิง 4 คนยืนประท้วงในลักษณะดังกล่าวที่กรุงดับลิน ไอร์แลนด์[67] และผู้หญิงอีก 80 คนยืนประท้วงที่กรุงวิลนีอัส ลิทัวเนีย[68] จากนั้นเมื่อวันที่ 20 เมษายน มีผู้หญิง 130 คนยืนประท้วงในลักษณะเดียวกันที่หน้าสถานทูตรัสเซีย ณ กรุงรีกา ลัตเวีย[69] และผู้หญิงอีกหลายสิบคนยืนประท้วงที่หน้าสถานกงสุลใหญ่รัสเซีย ณ นครกดัญสก์ โปแลนด์[70]

การสืบสวน

ในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2565 สำนักงานอัยการสูงสุดยูเครนรายงานว่ามีการดำเนินคดีอาญาที่เกี่ยวข้องกับความรุนแรงทางเพศที่ทหารรัสเซียก่อขึ้น "หลายสิบคดี"[71] ณ วันที่ 31 ตุลาคม พ.ศ. 2565 มีรายงานว่าทางการยูเครนกำลังสืบสวนคดีความรุนแรงทางเพศ 43 คดี[10]

อีรือนา ดีแดนกอ อัยการยูเครน ระบุในเดือนมกราคม พ.ศ. 2566 ว่าสำนักงานของเธอได้เปิดคดีที่เกี่ยวข้องกับการกระทำรุนแรงทางเพศที่ทหารรัสเซียก่อขึ้นแล้ว 154 คดี แต่เตือนว่าตัวเลขอุบัติการณ์ที่เกิดขึ้นจริงอาจสูงกว่านี้มาก พวกเธอระบุว่าแพทย์และเจ้าหน้าที่ด้านสุขภาพจิตได้ประเมินแล้วว่าผู้หญิงหนึ่งในเก้าคนในแคว้นเคียฟเคยประสบความรุนแรงทางเพศระหว่างการยึดครองของรัสเซีย ดีแดนกอเสริมว่าผู้รุกรานจากรัสเซียมีรูปแบบพฤติกรรมที่ชัดเจน กล่าวคือ "เมื่อกองกำลังภาคพื้นดินมาถึง การข่มขืนก็จะเริ่มในวันที่สองหรือสาม"[72]