ค่ายกักกันแบร์เกิน-เบ็ลเซิน (เยอรมัน: Konzentrationslager Bergen-Belsen) หรือ เบ็ลเซิน เป็นค่ายกักกันนาซีที่ซึ่งปัจจุบันตั้งอยู่ที่โลเออร์แซ็คโซนี ทางภาคเหนือของเยอรมนี, ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของเมืองแบร์เกิน ใกล้กับเมืองเซ็ลเลอ (Celle) แต่เดิมถูกสร้างขึ้นเป็นค่ายเชลยศึก[1] ใน ค.ศ. 1943 บางส่วนของค่ายได้กลายเป็นค่ายกักกัน ช่วงแรกได้กลายเป็น "ค่ายแลกเปลี่ยน" ที่ซึ่งตัวประกันชาวยิวที่ถูกคุมขังไว้เพื่อจะได้แลกเปลี่ยนกับนักโทษเชลยศึกเยอรมันที่ถูกคุมขังในต่างประเทศ[2] ต่อมาค่ายได้รับการขยายเพื่อรองรับชาวยิวจากค่ายกักกันอื่น ๆภายหลังปี ค.ศ. 1945 ชื่อนี้ได้ถูกนำไปใช้กับค่ายผู้ที่ถูกขับไล่ที่จัดตั้งขึ้นในบริเวณใกล้เคียง แต่มันมักจะมีเกี่ยวข้องกับค่ายกักกันเป็นส่วนใหญ่ ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1941 ถึง 1945 จำนวนเชลยศึกโซเวียตประมาณ 20,000 คน และอีก 50,000 คนได้เสียชีวิตที่นั่น[3] ด้วยความแน่นเบียดแออัดกัน ขาดแคลนอาหารและสภาพสุขาภิบาลที่แย่ทำให้เกิดการระบาดของไข้รากสาดใหญ่ วัณโรค ไข้รากสาดน้อย และโรคบิด นำไปสู่การเสียชีวิตของผู้คนมากกว่า 35,000 คน ในช่วงสองสามเดือนแรกของปี ค.ศ. 1945 ไม่นานก่อนและหลังได้รับการปลดปล่อยค่ายแห่งนี้ได้รับการปลดปล่อยเมื่อวันที่ 15 เมษายน ค.ศ. 1945 โดยกองพลยานเกราะบริติซที่ 11[4] ทหารได้พบว่าเชลยภายในค่ายกักกันประมาณ 60,000 คน ส่วนใหญ่อยู่ในสภาพกึ่งอดอยากและป่วยหนัก[5] และอีก 13,000 ศพ รวมทั้งอันเนอ และมาร์กอท ฟรังค์ ที่นอนตายอยู่บริเวณรอบค่ายที่ยังไม่ได้ถูกฝัง[4] ด้วยความน่าสะพรึงกลัวของค่าย แฟ้มเอกสารบนฟิล์มและในรูปถ่ายทำให้ชื่อ"เบ็ลเซิน" กลายเป็นสัญลักษณ์ของการก่ออาชญากรรมของนาซีโดยทั่วไปเพื่อแสดงความคิดเห็นจากสาธารณชนในหลายประเทศในช่วงเวลาหลังปี ค.ศ. 1945 ปัจจุบัน,ได้มีอนุสรณ์สถานที่มีห้องโถงนิทรรศการที่จัดตั้งขึ้นในเมือง