จักรพรรดิจิ้นอาน (จีนตัวย่อ: 晋安帝; จีนตัวเต็ม: 晉安帝; พินอิน: Jìn Ān Dì; เวด-ไจลส์: Chin An-ti อังกฤษ: Emperor An of Jin; 382–419) พระนามเดิม ซือหม่า เต๋อจง (司馬德宗) เป็นจักรพรรดิองค์ที่ 15 แห่งราชวงศ์จิ้นของจีน พระองค์ถูกระบุว่ามีพระสติบกพร่อง เนื่องด้วยพระองค์ไม่สามารถตรัสได้ ทรงสวมฉลองพระองค์เองไม่ได้ หรือแสดงออกไม่ได้ว่าพระองค์ทรงหิวหรืออิ่ม พระองค์ได้รับการสถาปนาเป็นรัชทายาทในปี ค.ศ. 387 และขึ้นครองราชย์ในปี ค.ศ. 397 เนื่องจากพระองค์ทุพพลภาพ อำนาจทั้งหมดจึงตกอยู่กับ ซือหม่า เต้าจึ พระปิตุลา (อ๋องแห่งไคว่จี) ในรัชสมัยของพระองค์ ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ เป็นผู้ปกครองในราชวงศ์จิ้น ทำให้เจ้าเมืองต่าง ๆ ก่อการปฏิวัติจนสูญเสียดินแดนไป ตั้งแต่ปี ค.ศ. 398 ถึงปี ค.ศ. 403 เกิดการจลาจลและสงครามกลางเมืองอย่างต่อเนื่อง ในปี ค.ศ. 403 ราชวงศ์จิ้นถูกขุนศึก หฺวัน สฺวัน ยกทัพบุกเข้าตี และในขณะที่จักรพรรดิจิ้นอานเข้ารับถวายการรักษาในปี ค.ศ. 404 ราชวงศ์จิ้นก็ใกล้จะสิ้นสุดลง ด้วยขุนศึก หลิวอวี่ ได้เริ่มมีอำนาจมากขึ้น จากการที่ราชวงศ์จิ้นได้บุกตีหยานใต้ และ ฉินยุคหลัง ทำให้อาณาเขตของราชวงศ์จิ้นขยายออกไปอย่างมาก อย่างไรก็ตาม เมื่อหลิวอวี่ขึ้นไปทางเหนือ ผู้ว่ามณฑลกว่างโจว (ในปัจจุบัน คือ มณฑลกวางตุ้ง และเขตปกครองตนเองกว่างซีจ้วง) ลู่ ซุน ก่อการกบฏ และยกทัพเข้าตีเมืองเจี้ยนคัง หลิวซ่งขึ้นไป และสามารถปราบปรามกบฏได้สำเร็จ ในปี ค.ศ. 419 จักรพรรดิจิ้นอานทรงผูกพระศอสวรรคตตามคำสั่งของหลิวอวี้ และสถาปนาจักรพรรดิจิ้นกงขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิองค์สุดท้าย ก่อนจะชิงบัลลังก์เองและสถาปนาราชวงศ์หลิวซ่งขึ้น