สมเด็จพระจักรพรรดิถังเสี้ยนจง (จีนตัวย่อ: 唐宪宗; จีนตัวเต็ม: 唐憲宗, ค.ศ. 778 – 14 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 820) เป็นพระราชโอรสองค์โตในจักรพรรดิถังชุนจงและหวังไทเฮา มีพระนามเดิมว่า หลี่ชุน (李純)เมื่อพระราชบิดาสละราชสมบัติลงในปี ค.ศ. 805 (พ.ศ. 1348) ขณะนั้นพระองค์มีพระชนม์ได้ 27 พรรษา ทรงเริ่มควบคุมอำนาจและสิทธิ์ในทหารของผู้ว่าการรัฐและปราบปรามกลุ่มอำนาจต่างๆ ทั้งผู้ว่าการรัฐและเชื้อพระวงศ์ และเมื่อปราบปรามได้หมดแล้วจึงทำให้อำนาจทั้งหมดกลับมาอยู่ในมือของราชสำนักอีกครั้งพระองค์หารู้ไม่ว่าอำนาจทั้งหมดไม่ได้อยู่ที่จักรพรรดิ แต่อยู่ที่ขันทีทั้งหลาย จักรพรรดิเสี้ยนจงทรงถูกปลงพระชนม์โดยขันทีที่ชื่อเฉินหงจี เมื่อวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 820 (พ.ศ. 1363) ขณะพระชนม์ได้ 42 พรรษาโอรสของพระองค์ที่ประสูติแต่พระสนมกัว พระนามว่าองค์ชายหลี่เฮง จึงขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิถังมู่จงเกาจู่ (หลี่ หยวน) · ไท่จง (หลี่ ซื่อหมิน) · เกาจง (หลี่ จื้อ) · จงจง (หลี่ เสียน) · รุ่ยจง (หลี่ ตั๋น)อู่เจ๋อเทียน (อู่เม่ยเหนียง)จงจง (ครั้งที่ 2)  · ชาง (หลี่ ชงเหมา) · รุ่ยจง (ครั้งที่ 2)  · เสวียนจง (หลี่ หลงจี๋) · ซู่จง (หลี่ เหิง) · ไต้จง (หลี่ อวี่) · เต๋อจง (หลี่ โกว) · ชุนจง (หลี่ สง) · เสียนจง (หลี่ ซุน) · มู่จง (หลี่ เหิง) · จิงจง (หลี่ จาน) · เหวินจง (หลี่ อัง) · อู่จง (หลี่ หยาน) · ซวนจง (หลี่ เฉิน) · ยี่จง (หลี่ ฉุย) · ซีจง (หลี่ เสวียน) · เจาจง (หลี่ เย) · ไอตี้ (หลี่ จู)