จักรพรรดิมิญ หมั่ง เดิมมีพระนามว่า เหงียน ฟุก ด๋าม (Nguyễn Phúc Đảm, 阮福膽) ประสูติเมื่อ ค.ศ. 1791 ที่เมืองซาดิ่ญ (Gia Định) หรือไซง่อนในปัจจุบัน ทรงเป็นโอรสองค์ที่สี่ของเจ้าเหงียน ฟุก อั๊ญ (Nguyễn Phúc Ánh, 阮福暎) หรือองเชียงสือ ที่เกิดกับพระนางเจิ่น ถิ ดาง (Trần Thị Đang, 陈氏璫) ภริยารองของเหงียน ฟุก อั๊ญ ในขณะที่บิดาเหงียน ฟุก อั๊ญ กำลังต่อสู้กับกบฏเต็ยเซินทางเหนือ เหงียน ฟุก ด๋ามมีพี่ชายต่างมารดาคือ เหงียน ฟุก กั๋ญ (Nguyễn Phúc Cảnh, 阮福景) ซึ่งเหงียน ฟุก อั๊ญ หมายจะให้เป็นทายาท แต่ทว่าเหงียน ฟุก กั๋ญ ได้ถึงแก่อสัญกรรมลงไปเสียก่อนเมื่อ ค.ศ. 1801

ใน ค.ศ. 1804 หลังจากรวบรวมเวียดนามได้คนเป็นปึกแผ่นแล้ว เหงียน ฟุก อั๊ญ ได้ปราบดาภิเษกขึ้นครองราชสมบัติเป็นพระจักรพรรดิซา ล็อง แห่งเวียดนาม เหงียน ฟุก ด๋าม ในฐานะพระโอรสจึงมีสถานะเป็นเจ้าชายไปด้วยเช่นกัน แล้วเสด็จไปประทับที่เมืองเว้ ราชธานีของราชวงศ์เหงียน ในประเด็นเรื่องการสืบทอดราชบัลลังก์ ตามหลักลัทธิขงจื๊อการสืบทอดตำแหน่งจะต้องเป็นไปจากบิดาสู่บุตรชายเท่านั้น หมายความว่าโอรสของเจ้าชายเหงียน ฟุก กั๋ญ คือ เจ้าชายเหงียน ฟุก หมี เดื่อง (Nguyễn Phúc Mỹ Đường) ควรจะได้รับตำแหน่งเจ้าชายรัชทายาท แต่ทว่าเจ้าชายกั๋ญนั้นเมื่อครั้งยังมีพระชนม์ชีพทรงมีความใกล้ชิดสนิทสนมกับมิชชันนารีบาทหลวงชาวฝรั่งเศส และได้เคยทรงเดินทางไปยังกรุงปารีสเมื่อ ค.ศ. 1785 ในช่วงปลายรัชกาลพระจักรพรรดิซา ล็อง ทรงเริ่มมีความแคลงใจต่อขุนนางชาวตะวันตกในราชสำนักของพระองค์ แม้ว่าบาทหลวงชาวฝรั่งเศสจะมีบทบาทสำคัญในการนำทัพฝรั่งเศสเข้าช่วงพระจักรพรรดิซา ล็อง ในการปราบกบฏเต็ยเซิน แต่พระจักรพรรดิซา ล็อง ทรงเห็นว่าชาวตะวันตกจะเป็นภัยคุกคาม ใน ค.ศ. 1815 พระองค์จึงทรงตัดสินพระทัยละทิ้งครอบครัวสายวงศ์ของเจ้าชายกั๋ญ และแต่งตั้งให้เจ้าชายเหงียน ฟุก ด๋าม เป็น ท้ายตื๋อ (Thái Tử, 太子) หรือเจ้าชายรัชทายาท ท่ามกลางเสียงคัดค้านจากขุนนางอาวุโสทั้งหลาย เหตุด้วยผิดธรรมเนียมตามหลักขงจื๊อ