ปาปัวตะวันตกเฉียงใต้ หรือ ปาปูวาบารัตดายา (อินโดนีเซีย: Papua Barat Daya) เป็นจังหวัดหนึ่งของประเทศอินโดนีเซียและเป็นส่วนหนึ่งของนิวกินีตะวันตก[3] แม้จะได้รับการตั้งชื่อว่า "ตะวันตกเฉียงใต้" แต่ก็เป็นชื่อเรียกที่ผิด เนื่องจากในความเป็นจริงนั้น จังหวัดนี้ตั้งอยู่ที่ปลายด้านตะวันตกเฉียงเหนือของเกาะนิวกินี พื้นที่ที่ขึ้นกับจังหวัดนี้ได้แก่พื้นที่โซรงใหญ่ (Sorong Raya) ซึ่งประกอบด้วยนครโซรง อำเภอโซรง อำเภอโซรงใต้ อำเภอไมบรัต อำเภอตัมเบราว์ และอำเภอราจาอัมปัต[4][5][6] ร่างกฎหมายว่าด้วยการจัดตั้งจังหวัดปาปัวตะวันตกเฉียงใต้ผ่านความเห็นชอบจากสภาผู้แทนราษฎรอินโดนีเซียเมื่อวันที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565[7] และกระทรวงมหาดไทยอินโดนีเซียทำพิธีเปิดจังหวัดอย่างเป็นทางการในวันที่ 9 ธันวาคม ปีเดียวกัน[8]จังหวัดปาปัวตะวันตกเฉียงใต้ตั้งอยู่ที่ปลายด้านตะวันตกเฉียงเหนือของคาบสมุทรโดเบอไรหรือคาบสมุทรหัวนก ปลายด้านตะวันตกสุดของจังหวัดเป็นที่ตั้งของพื้นที่คุ้มครองทางทะเลระดับภูมิภาคอำเภอราจาอัมปัตซึ่งเป็นที่เลื่องลือไปทั่วโลกในด้านความสวยงามและความหลากหลายของสิ่งมีชีวิตใต้ทะเลตั้งแต่พืดหินปะการัง เต่ายักษ์ ปลากระเบนราหู ไปจนถึงปลาฉลามวาฬ หมู่เกาะราจาอัมปัตประกอบด้วยเกาะต่าง ๆ อย่างเกาะบาตันตา เกาะมีโซอล เกาะซาลาวาตี และเกาะไวเกอโอเป็นต้น[9][10] ในจังหวัดนี้ยังมีระบบนิเวศอื่นอีกมาก เช่น ป่าฝนเขตร้อนและภูเขาที่ยังคงสภาพดั้งเดิม เป็นต้น อำเภอตัมเบราว์ซึ่งเป็นจุดหมายปลายทางที่รู้จักกันดีสำหรับการดูนกได้ประกาศให้ท้องที่ของตนเป็นเขตอนุรักษ์เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ[11][12] เมืองหลักของปาปัวตะวันตกเฉียงใต้คือโซรงซึ่งเป็นที่รู้จักกันในฐานะผู้ผลิตน้ำมันและแก๊สธรรมชาติ และเป็นศูนย์รวมการเดินทางเข้าสู่นิวกินีตะวันตกด้วยท่าเรือและท่าอากาศยานที่ครบครัน ทำให้เมืองนี้เป็นเมืองที่ได้รับการพัฒนามากที่สุดเมืองหนึ่งในนิวกินีตะวันตก[13]