ในอดีตประชาชนที่อาศัยอยู่ชายฝั่งทะเลได้ใช้ประโยชน์ของต้นจากอย่างกว้างขวาง ทั้งอาศัยใบจากในการทำฝาบ้าน มุงหลังคา มวนบุหรี่ ทำภาชนะต่างๆ เช่น หมวก ภาชนะตักน้ำ ไม้กวาด ที่เป็นอาหารได้แก่ ผล ยอดอ่อน และการปาดน้ำหวานจากต้นจากเพื่อทำน้ำตาล น้ำส้มสายชู แอลกอฮอล์ เครื่องดื่ม จึงเรียกว่าเป็นไม้คู่ชีวิตของคนที่อาศัยอยู่ชายฝั่งกันเลยทีเดียว ต่อมาสภาพสังคมและเศรษฐกิจเปลี่ยนแปลงของเดิมที่มีคุณค่าและเป็นทรัพยากรประจำท้องถิ่นก็ถูกแทนที่ด้วยของใหม่ มีการบรรจุหีบห่อสวยงามจนของเดิมไม่เป็นที่นิยมของคนรุ่นใหม่ นี่เองเป็นปัญหาของคำว่าเศรษฐกิจพอเพียง และคำว่าทรัพยากรที่ใช่อย่างยั่งยืน[11]