จ่างซุน อู๋จี้ (
พินอิน: Zhǎngsūn Wúji;
เวด-ไจลส์: Chang-sun Wu-chi , 594 – 659) นามปากกาว่า
ฟู่จี (
พินอิน: Fǔjī;
เวด-ไจลส์: Fu-Chi) ตำแหน่งเมื่อสิ้นชีวิตเป็น
เจ้ากงหวัง (
พินอิน: Zhào Gōng;
เวด-ไจลส์: Chao Kung) ขุนนางจีนคนสำคัญผู้ดำรงตำแหน่งอัครมหาเสนาบดีในช่วงต้น
ราชวงศ์ถัง เป็นพระเชษฐา (พี่ชาย) ของ
จักรพรรดินีจางซุน จักรพรรดินีใน
จักรพรรดิถังไท่จง จักรพรรดิองค์ที่ 2 และพระมาตุลา (ลุง) ของ
จักรพรรดิถังเกาจง จักรพรรดิองค์ที่ 3 ซึ่งจ่างซุน อู๋จี้ผู้นี้เป็นทั้งที่ปรึกษาและพระสหายของจักรพรรดิไท่จงตั้งแต่ก่อนสถาปนาราชวงศ์ถังครั้งยังเป็น
หลี่ซื่อหมิน รวมถึงเมื่อสถาปนาราชวงศ์ถังแล้วและองค์ชายหลี่ซื่อหมินได้เป็นฉินอ๋องและเขาอาจจะเป็นพ่อสื่อให้กับจักรพรรดิไท่จงได้พบรักกับแม่นางจางซุนน้องสาวของเขาในเหตุการณ์ที่เรียกว่า
เหตุการณ์ที่ประตูเสฺวียนอู่ เมื่อ พ.ศ. 1169 อันตรงกับช่วงปลายรัชสมัย
จักรพรรดิถังเกาจู่ ปฐมจักรพรรดิแห่งราชวงศ์ถังเขามีส่วนช่วยให้องค์ชายหลี่ซื่อหมินพระราชโอรสองค์รองมีชัยชนะเหนือองค์ชาย
หลี่เจี้ยนเฉิง องค์รัชทายาทและองค์ชาย
หลี่หยวนจี๋ พระเชษฐาและพระอนุชาร่วมพระมารดาเดียวกับองค์ชายหลี่ซื่อหมินและจากเหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้องค์ชายหลี่ซื่อหมินได้เป็นรัชทายาทส่วนจ่างซุน อู๋จี้ได้รับการปูนบำเหน็จอย่างสูงโดยได้ดำรงตำแหน่งเป็นอัครมหาเสนาบดีในช่วงปลายรัชสมัยจักรพรรดิไท่จงเขาได้กราบทูลเสนอพระนามขององค์ชาย
หลี่จื้อ พระราชโอรสองค์เล็กซึ่งต่อมาคือ
จักรพรรดิถังเกาจง ให้ขึ้นเป็นรัชทายาทแทนองค์ชาย
หลี่ไท่ พระราชโอรสองค์รองที่มีจิตใจโหดเหี้ยมทำให้เขามีอำนาจอย่างสูงในราชสำนักรวมถึงได้กลับมาเป็นอัครมหาเสนาบดีอีกสมัยหนึ่งแต่เพราะไปขัดราชโองการของจักรพรรดิเกาจงเรื่องการปลด
จักรพรรดินีหวัง ออกจากตำแหน่งทำให้
พระสนมอู่ พระสนมเอกในจักรพรรดิเกาจงซึ่งกำลังก้าวขึ้นมามีอำนาจในราชสำนักขณะนั้นได้ใช้โอกาสนี้จัดการกับจ่างซุน อู๋จี้โดยให้ขุนนางคนสนิทที่สนับสนุนพระนางคือ
ซู่จิงจง ป้ายความผิดให้กับจ่างซุน อู๋จี้ว่าจะก่อกบฏพร้อมกับขุนนางอีก 3-4 คนทำให้เขาถูกเนรเทศไปอยู่ชายแดนแต่ก็ถูกบังคับให้ดื่มยาพิษจนเสียชีวิตระหว่างถูกเนรเทศเมื่อ พ.ศ. 1202