การสะกดชื่อของพันธุ์ชาต่าง ๆ มักจะสะท้อนจากการใช้ในภาษาอังกฤษ และมีที่มาพื้นฐานมาจากประวัติศาสตร์ หรือการออกเสียงแบบภาษาจีนทางตอนใต้ที่ใช้มากกว่า พินอิน ภาษาจีนแบบทางการ ยกตัวอย่าง เช่น โบเฮีย (武夷茶 wǔyí chá) คอนกัว (工夫 gōngfu) ไฮซัน (熙春茶) โซลชอง (拉普山小種 lāpǔshān xiǎozhǒng) ชุนมี (珍眉 zhēnméi) ซอนมี (秀眉 xiùméi) ปีกอ (白毫 báiháo) กีมุน (祁門紅茶 qímén hóngchá).[1]