ช่องว่างของกฎหมาย เป็นกรณีที่ไม่อาจหากฎหมายลายลักษณ์อักษรมาปรับใช้แก่ข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้นได้[2]

นอกจากนี้ ยังมีการพูดถึง ช่องโหว่ของกฎหมาย ซึ่ง วิษณุ เครืองาม ศาสตราภิชานประจำคณะนิติศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย อธิบายว่า ช่องโหว่ของกฎหมายนั้นย่อมต่างจากช่องว่างของกฎหมาย โดยช่องโหว่ของกฎหมายหมายถึง การที่กฎหมายสามารถตีความไปได้ต่าง ๆ นานาหลายแง่หลายมุมจนจับให้มั่นคั้นให้ตายมิได้ เป็นความลื่นไหลของผู้ตีความกฎหมายเอง ที่อาจกระทำเพื่อให้เป็นประโยชน์แก่ตัวหรืออย่างอื่นก็ดี ช่องโหว่จึงคล้าย ๆ กับรูโหว่ที่สามารถเล็ดลอดตอดหนีออกไปได้อีก แม้จะวางปราการไว้แน่นหนาแล้วก็ตาม[3]