ในสมัยอียิปต์โบราณดาเมียตตามีชื่อว่า “ทามิยัด” (Tamiat) และลดความสำคัญลงในสมัยการปกครองของกรีกหลังจากการสร้างเมืองอเล็กซานเดรีย

อับบาซียะฮ์ใช้อเล็กซานเดรีย, ดาเมียตตา, อาเดน และ ซิราฟเป็นเมืองท่าสำหรับการเดินทางไปอินเดียและจีน[1]

ระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 12 ถึง 13 ดาเมียตตากลายมามีความสำคัญระหว่างสงครามครูเสดในปี ค.ศ. 1169 กองเรือจากราชอาณาจักรเยรูซาเลมพร้อมด้วยกองหนุนจากจักรวรรดิไบแซนไทน์พยายามโจมตีแต่พ่ายแพ้ต่อเศาะลาฮุดดีน

ระหว่างการเตรียมตัวทำสงครามครูเสดครั้งที่ 5 ในปี ค.ศ. 1217 ก็เป็นที่ตกลงกันว่าควรจะยึดเมืองดาเมียตตา การควบคุมดาเมียตตาได้หมายถึงการควบคุมแม่น้ำไนล์และจากที่นั่นนักรบครูเสดก็มีความเชื่อว่าจะสามารถพิชิตอียิปต์ได้ และจากอียิปต์ก็สามารถดำเนินการรบต่อไปยังปาเลสไตน์และยึดเยรูซาเลมคืน เมื่อดาเมียตตาถูกล้อมและยึดโดยนักรบครูเสดฟริเซียในปี ค.ศ. 1219 นักบุญฟรานซิสแห่งอาซิซิก็เดินทางมาเจรจาต่อรองสงบศึกกับประมุขของมุสลิม ในเดือนตุลาคม ค.ศ. 1218 กองหนุนจากอังกฤษก็มาถึง[2] ในปี ค.ศ. 1221 นักรบครูเสดพยายามเดินทัพไปยังไคโรแต่ไม่สำเร็จเพราะแพ้ธรรมชาติและกองกำลังป้องกันของมุสลิม

ต่อมาดาเมียตตาก็เป็นเป้าของสงครามครูเสดครั้งที่ 7 ที่นำโดยพระเจ้าหลุยส์ที่ 9 แห่งฝรั่งเศส กองเรือของพระองค์มาถึงในปี ค.ศ. 1249 และสามารถยึดเมืองได้อย่างรวดเร็จ แต่พระองค์ไม่ทรงยอมยกให้กษัตริย์แต่ในนามของเยรูซาเลมที่ได้สัญญากันไว้ตั้งแต่สงครามครูเสดครั้งที่ 5 แต่พระเจ้าหลุยส์เองต่อมาก็ทรงถูกจับและพ่ายแพ้และทรงถูกบังคับให้ยกเลิกการยึดดาเมียตตา

ความสำคัญของดาเมียตตาต่อนักรบครูเสดทำให้สุลต่านมามลุคไบบาร์ทำลายเมืองและสร้างใหม่สองสามกิโลเมตรจากแม่น้ำให้มีป้อมปราการที่แข็งแรงขึ้นกว่าเดิม