กองทุนเพื่อเด็กแห่งสหประชาชาติ (UNICEF) เสนอว่า ไม่มีกำหนดแน่นอนเกี่ยวกับทักษะทางจิตสังคมดังที่ว่า[3]แต่ UNICEF ก็ยังให้รายการทักษะทางจิต-สังคมและทักษะระหว่างบุคคล ซึ่งโดยทั่วไปเกี่ยวกับความเป็นอยู่ที่ดีรวมทั้งที่จำเป็น นอกจากการรู้หนังสือและความรู้พื้นฐานทางคณิตแต่เพราะทักษะในแต่ละวัฒนธรรมไม่เหมือนกันและจะเปลี่ยนไปขึ้นอยู่กับช่วงชีวิต จึงเป็นแนวคิดที่ยืดหยุ่นได้โดยธรรมชาติ

ทักษะชีวิตสามารถเกิดโดยเป็นการสังเคราะห์ มีทักษะที่เกิดจากการปฏิบัติ เช่น มุกตลก ที่ช่วยบุคคลให้รู้สึกว่าตนสามารถควบคุมเหตุการณ์ได้ และให้มองกลับแล้วรู้สึกว่าสถานการณ์ยังรับมือได้ทักษะชีวิตเป็นสิ่งที่ช่วยให้คลายความหวาดกลัว ความโกรธ ความเครียด และให้มีคุณภาพชีวิตที่ดี[4]ยกตัวอย่างการสังเคราะห์เช่น การตัดสินใจบ่อยครั้งต้องใช้การคิดวิเคราะห์ (เช่น มีทางออกอย่างไรบ้าง) และการกำหนดค่านิยมของตนเองให้ชัดเจน (อะไรเป็นเรื่องสำคัญสำหรับฉัน หรือว่า ฉันรู้สึกอย่างไรในเรื่องนี้)โดยที่สุดแล้ว การทำงานร่วมกันของทักษะต่าง ๆ เป็นตัวบ่งผลทางพฤติกรรมที่สำคัญ โดยเฉพาะเมื่อใช้ร่วมกับกลยุทธ์อื่น ๆ[5]

ทักษะชีวิตต่าง ๆ กันเริ่มตั้งแต่ความรู้เรื่องการเงิน[6]การป้องกันสารเสพติด จนกระทั่งถึงถึงเทคนิคที่ใช้รับมือกับปัญหาความพิการเช่น ออทิซึม

ทักษะชีวิต

องค์การอนามัยโลกกำหนดทักษะชีวิตที่สำคัญไว้ว่ารวม[7]

ส่วนหลักสูตรทักษะชีวิตที่ออกแบบเพื่อนักเรียนระดับประถมและมัธยมศึกษาบ่อยครั้งเน้นการสื่อสารและทักษะอื่น ๆ ที่เอาไปปฏิบัติได้ ที่จำเป็นเพื่อใช้ชีวิตด้วยตนเอง และเพื่อนักเรียนที่มีปัญหาทางพัฒนาการ ความพิการ และอื่น ๆ[8]