แผนระยะแรกในการสร้างทางหลวงระหว่างเมืองใหญ่ทั้งสองเมืองของประเทศ ได้จุดประเด็นเป็นแนวคิดในปี ค.ศ. 1954 เป็นส่วนหนึ่งในแผนของรัฐบาลสมัยนายกรัฐมนตรี อู นุ ต่อมาในปี ค.ศ. 1959 สหรัฐอเมริกาได้เสนอให้ความช่วยเหลือทางการเงินและการสำรวจทางวิศวกรรมของทางหลวงสายนี้ โดยได้รับความช่วยเหลือทางการเงินถึง 750,000 ดอลลาร์สหรัฐ[8] เมื่อสำรวจเสร็จสิ้นในปี ค.ศ. 1960 รัฐบาลพม่าก็ได้ออกมาประท้วงเนื่องมาจากค่าใช้จ่ายที่สูงเกินไป[9] ในปี ค.ศ. 1961 รัฐบาลสหรัฐได้ตกลงที่จะศึกษาทางเลือกอื่นที่ทำให้ประหยัดค่าใช้จ่าย และเริ่มงานสำรวจอีกครั้งในช่วงต้นปี ค.ศ. 1962 แต่ได้ถูกเลื่อนออกไป และเสร็จสิ้นในเดือนธันวาคม เนื่องจากมีการทำรัฐประหารในปี ค.ศ. 1962 โดยสภาปฏิวัติสหภาพในเดือนมีนาคม โดยในตอนแรก รัฐบาลทหารได้ตกลงที่จะนำไปเสนอใหม่ และได้รับอนุญาตให้ออกแบบทางหลวงสายย่างกุ้ง–หงสาวดีในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1963 ต่อมาในเดือนธันวาคมทางหลวงพร้อมที่จะได้รับการออกแบบ แต่ก็ไม่ได้ดำเนินการ ทำให้เกิดความสัมพันธ์ที่ทวีความรุนแรงขึ้นระหว่างสหรัฐและรัฐบาลพม่า[9]

เส้นทางที่เสนอขึ้นมาจะพาดผ่านเส้นกึ่งกลางระหว่างทางหลวงย่างกุ้ง–มัณฑะเลย์สายเก่า กับเทือกเขาพะโค ซึ่งเป็นยุทธศาสตร์สำคัญของพรรคคอมมิวนิสต์พม่า หลังจากที่พรรคคอมมิวนิสต์ออกจากพื้นที่ในปี ค.ศ. 1973 พรรคโครงการสังคมนิยมพม่าได้วางแผนที่จะก่อสร้างทางพิเศษ รัฐบาลได้ให้โรงงานปูนซีเมนต์ในเขตอิรวดี ซึ่งก่อตั้งขึ้นโดยความช่วยเหลือจากประเทศญี่ปุ่นมามาการทำก่อสร้าง แต่เนื่องจากการขาดการแลกเปลี่ยนเงินตราระหว่างประเทศ ทำให้การก่อสร้างถูกยกเลิกไป[10]

หลังจากการปฏิวัติการก่อการกำเริบ 8888 ระบอบการปกครองของทหารใหม่ได้ดำเนินการโครงการโครงสร้างพื้นฐาน ได้แก่ โรงงานปูนซีเมนต์ใหม่และโรงผลิตเหล็กที่สร้างขึ้นโดยบริษัทของรัฐและเอกชน เงินทุนที่รัฐบาลได้รับจากการส่งออกก๊าซไปยังประเทศไทย ทำให้เริ่มการก่อสร้างได้ในเดือนตุลาคม ค.ศ. 2005 และได้เปิดให้บริการอย่างเป็นทางการตลอดทั้งสายในวันที่ 29 ธันวาคม ค.ศ. 2010[1][3][4]